Droga do radości

Droga do radości zaczyna się na dnie formy, w zimne, deszczowe dni w środku zimy. I jedno Wam powiem – szukajcie nowych ścieżek, bo w tym jest rozwój. A nie wiem wprawdzie jaki jest Sens Życia, za mały jestem, ale na pewno rozwój jest jednym z jego elementów.

Postanowiłem sobie notować, tutaj na blogu, jeśli pozwolicie, na końcu każdego odcinka parametry treningowe. Bo zamierzam stosować dwa punkty odniesienia: treningowy półmaraton w tempie easy oraz szybka piątka po trasie parkrunu, a mam nadzieję, że niedługo po parkrunie.

Licznik sprawdzianów na końcu, a na razie komentarz do bieżących parametrów. Jest cienko. Szybkość żadna. Próby biegania tempa progowego rozśmieszają nawet mnie. Więc wrzuciłem sobie w plan malutkie interwały, półtoraminutowe. Dwa z ośmiu odcinków udało się pobiec poniżej 4:00 min./km, słabo, ale pójdę tą drogą.

Wytrzymałość też zabawna. Biegam teraz easy wolniej niż przebiegłem mój pierwszy maraton, dużo wolniej. Jest jakiś optymizm, bo w tym tygodniu było o minutę szybciej niż tydzień temu, jak dalej tak pójdzie, to za cztery miesiące będę biegał połówki w dobrym tempie spokojnym. Ta droga do radości – przez cotygodniowe półmaratony – to nowy pomysł na ten sezon. Nowa mobilizacja, nowy rodzaj bodźca.

Ale najciekawsze, co mi się zdarzyło sportowego w ostatnim tygodniu, to tekst do Newsweeka o tym, jak olimpijczycy przygotowują się do igrzysk. Mogłem, niestety tylko telefonicznie, poznać Krystiana Zalewskiego i Piotra Liska. Gdyby to były normalne czasy i swoboda dziennikarska jak kiedyś, to miałbym dwa selfiki z wywiadów. A tak, to mogę tylko wstawić zdjęcia obu mistrzów z sieci.

Piotr Lisek – mistrz skoku o tyczce. Widzicie, jak jest zbudowany? Posąg normalnie, to on pozował Myronowi do Dyskobola. Lisek w czasie pandemii trenował w domu. Ale nie z żelastwem ponieważ – uwaga, bo to najważniejsze – unika treningu na siłowni i stosuje niemal wyłącznie ćwiczenia z obciążeniem własnego ciała. Czuję intuicyjnie i takie informacje wyciągam z książek, że sztanga to zło, przynajmniej dla nas, amatorów. Więc tym bardziej się cieszę, kiedy taki profesjonalista to potwierdza.

Lisek ćwiczy najwięcej z ergometrem wioślarskim, robi brzuszki na macie, podciąga się na drążku. Cała siłownia, którą każdy może sobie zorganizować w domu (no, z tym ergometrem to trzeba by mieć kawałek miejsca). Moja pasja zimy to drążek, ostatni trening to było pięć powtórzeń po 6, 9, 6, 6, 10 podciągnięć. Niezbyt dużo i podchwytem, ale staram się to robić z dobrą techniką, z dużym zakresem ruchu, opuszczam się niemal do wyprostu. A w tym tygodniu włączę w apce powtórzenie programu treningowego 9-11 powtórzeń na nachwyt.

Krystian Zalewski – nowa postać w biegach długich. Biegał latami na 3000 m z przeszkodami, ale w poprzednim sezonie przeniósł się na biegi długie. W półmaratonie ustanowił na jesieni, w mistrzostwach w Gdyni, rekord Polski. I zapowiedział atak na rekord Polski w maratonie.

Powiem od razu, że ujął tym moje serce. Bo po dwóch fajerwerkach Henryka Szosta – rekordzie Polski w Japonii i niezłym biegu na olimpiadzie w Pekinie – w polskim maratonie zapanowała cisza. No, przerwana jeszcze srebrnym medalem w ME Yareda Shegumo. A teraz jest gość, który nie ma kompleksów. Mówi, że biali też mogą szybko biegać maraton. Że jak zrobi minimum – wiosną w Hannoverze lub Hamburgu – to nie pojedzie do Tokio na wycieczkę, tylko powalczyć.

No i ma buty Nike Alphafly, te same, w których w kosmos odleciał Kipchoge. Kciuki, Krystian, kciuki.

Najbardziej w rozmowie z Krystianem zdziwiła mnie jego dieta. Śniadanie: owsianka albo placki bananowe. Obiad: dużo warzyw, do tego ryż lub makaron, lub ziemniaki oraz mięso lub ryba. Na kolację naleśniki, pizza domowa, kasza. Zauważyliście? Praktycznie zero pieczywa.

Nie potrafiłbym sobie gotować kasz ze smacznymi dodatkami na kolację. Ale może trzeba się przestawić na inne myślenie o węglowodanach. Nie szukam ich już od jakiegoś czasu w białych bułkach, podstawą moich śniadań i kolacji stał się różnoraki chleb. Ale może ten chleb powinien być dodatkiem. Dziś na śniadanie zrobiłem sobie przed bieganiem płatki z jogurtem, a po godzinie biegania zjadłem jajko, trochę kalarepy, rzodkiewkę, ogórka kiszonego i do tego trzy małe kanapki z chleba.

Park w Konstancinie, dziesięć minut przed półmaratońską zawrotką.

Wiem, że nie da się złamać trójki wprowadzając do diety kalarepę zamiast kajzerki albo robiąc nawet serie po 20 podciągnięć na drążku co drugi dzień. Że droga do radości prowadzi przez mądry i konsekwentnie realizowany trening. Ale warto się inspirować tym co robią mistrzowie, żeby sobie bieg tą drogą ułatwiać, nie utrudniać.

Licznik sprawdzianów 2021. Treningowe półmaratony. Styczeń: 2:02:58, 2:01:39. Piątka po trasie parkrunu. Styczeń: 20:54.