Majtki dla biegaczek

Czy zmuszanie sportsmenek do biegania w krótkich majtkach uwłacza ich godności? Uważają tak Dziewuchy Dziewuchom (przynajmniej niektóre) i sam tak kiedyś myślałem. Dopóki nie zapytałem biegaczek, którym – jak się okazuje – nikt takiego stroju nie narzuca! Więcej, jedna z dziewczyn z tego zdjęcia powiedziała mi wprost: Miałyśmy wybór, dostałyśmy też ze związku spodenki, ale wszystkie wybrałyśmy „majtki”.

Facebookowa grupa Dziewuchy Dziewuchom jest nam bliska, bo po pierwsze to oczywiste, po drugie Kinga łaziła na demonstracje i krzyczała, po trzecie razem robiliśmy transparent z brzydkim słowem (PiS) w zmienionym kontekście itd. Parę dni temu pojawił się tam post, że w Niemczech na zawodach gimnastycznych wystąpiła zawodniczka w kostiumie do kostek i że to „pierwszy krok w walce z seksualizacją w sporcie”. No i się zaczęło – Kinga jest od paru dni na froncie szermierki słownej. Więc ją tu trochę wspomogę.

Po cudownym złotym medalu naszej sztafety 400-metrówek trzy lata temu redakcja Gazety Wyborczej poprosiła mnie o tekst właśnie na temat skąpych strojów biegaczek – jak na zdjęciu otwarciowym. Zadałem sobie w tym tekście na początku pytania: Czy kobiety powinny być przymuszane do takiego wizerunku? Ćwiczą ciało i malują się, bo chcą, ale kto im narzuca bieganie w samych majtkach? A właściwie w czymś, co przypomina kostium kąpielowy: niewielki top na górze i mocno wycięte majtki biegowe zamiast „spodenek gimnastycznych”.

Przyznam, że sam miałem poczucie, że dziewczyny musi ktoś do tego przymuszać. Ja za Chiny nie wyszedłbym w takich majtkach na bieżnię. Nawet w krótkich startowych spodenkach z wycięciami z boku czuję się na biegu ulicznym zbyt frywolnie, wolę trochę dłuższe spodenki treningowe. A stanąć w slipkach na stadionie w świetle i przed kamerami? Nigdy!

Zadzwoniłem, napisałem do kilku lekkoatletek, porozmawiałem też z wybitną fotografką sportową. I zobaczcie sami, będę się cytował:

Popytałem w świecie lekkoatletyki i okazuje się, że nikt tu nikomu niczego nie narzuca. Federacja lekkoatletyczna nie reguluje długości spodenek zawodniczek żadnymi przepisami. Nie ma żadnych nacisków trenerów czy sponsorów, żeby bardziej się odsłonić – a jak zauważa maratonka Olga Ochal z punktu widzenia sponsora zmniejszanie powierzchni reklamowej mija się z celem.

Po pierwsze to zwyczaj. Patrycja Wyciszkiewicz z naszej złotej sztafety na 400 m mówi, że trenuje zawsze w spodenkach, ale na start zakłada „majtki biegowe”: – Przyjmujesz jako coś naturalnego, że tak wygląda strój startowy. Miałyśmy wybór, dostałyśmy też ze związku spodenki, ale wszystkie wybrałyśmy „majtki”.

Po drugie wygoda. Izabela Trzaskalska, 10. maratonka Mistrzostw Europy: – Mogłam zamienić „majtki” na spodenki, ale one były niewygodne, bałam się, że na tak długim dystansie będą mnie obcierać. Miałam pod spodem swoją bieliznę.

Po trzecie uroda. Aleksandra Szmigiel, nagradzana fotografka sportowa (i była zawodniczka – sama na dłuższych dystansach, w biegach przełajowych biegała w spodenkach, a w krótszych biegach w „majtkach”) opowiada: – Lekkoatletki mają cudownie wyrzeźbione ciała i majtki jak najbardziej podkreślają ich piękną sylwetkę. Jako fotograf widzę, że dziewczyny na linii startu czują się w takim stroju pewne, piękne, są świadome, że skupiają na sobie uwagę. Nasze biegaczki, skoczkinie traktują majtki i top jako strój reprezentacyjny. Chociaż na mistrzostwach wiele kobiet biegało w spodenkach – Sifan Hassan, Francine Nyonsaba, Margaret Wambui.

Po czwarte kultura. Nazwiska biegaczek w spodenkach, które wymienia Szmigiel, sugerują, że wychowywały się w rodzinach muzułmańskich. Nawet jeśli nie czują potrzeby startowania w hidżabie – jak Kariman Abuljadayel reprezentująca Arabię Saudyjską na igrzyskach w Rio dwa lata temu – to wolą spodenki. A laicko-chrześcijańska kultura Zachodu nie widzi problemu w majtkach.

Po piąte kobiecość. Szmigiel: – Nie wiem, czy dobrze zahaczać ten temat, ale np. Caster Semenya biega w obcisłym stroju potocznie nazywanym przez facetów kondonem.

Po szóste wzorzec piękna. Czym kobieta jest bliższa sylwetce modelki (szczupła, długie kończyny), tym więcej centymetrów ciała odsłania. Dlatego młociarki, miotaczki, dyskobolki startują w dłuższych spodenkach i luźnych koszulkach. […].

Tyle cytatów. Chociaż nie, jeszcze jeden na koniec. Spuentowałem swój tekst tak:

W końcu starożytni Grecy startowali w igrzyskach wysmarowani oliwką i z przepaską na biodrach. A Dyskobol Myrona nie ma nawet przepaski. Kult doskonałego ciała jako efektu ciężkiej pracy nie jest niczym nowym. Tyle że dzisiejszy dyskobol na pewno jest kobietą, biegaczką lub skoczkinią, ma wyeksponowane pośladki Fatimy ze zdjęcia, a w ręce trzyma sztafetową pałeczkę.

Teraz puenta – z ostatniej chwili: chodzi o Fatimę Diame, której zdjęcie (piękna buzia, czekoladowa cera, a na pierwszym planie lekko zapiaszczone wielkie mięśnie pośladkowe nieznacznie osłonięte majtkami startowymi) otrzymałem wraz z komentarzem od mojego rozmówcy/mojego rozmówczyni w 2018 roku, ale mój rozmówca/moja rozmówczyni poprosił/poprosiła o usunięcie tej wypowiedzi po opublikowaniu tekstu na blogu.

A życie w 2018 r. dopisało inną puentę. Wieczorem w przeddzień publikacji tekstu zadzwoniła do mnie redaktorka z Gazety z informacją, że tekst się nie ukaże (dzięki, że mnie uprzedziłaś, nie wyznaczono ci wdzięcznego zadania). I leżał w katalogu aż do dziś.

Już prawie na koniec jeszcze trzecia punta, dzisiejsza: nie patrzmy na rzeczywistość przez ideologiczne peryskopy. Wyjdźmy na powierzchnię i oddychajmy swobodniej. Czasem świat nas zadziwi, bo mnie ciągle dziwi, że kobiety chcą biegać w kusych majtkach. Ale prawda jest taka, że jak nie chcą, to nie muszą, a jak chcą, to mogą.

Zdjęcie z wtorkowego Treningu Wspólnego KS Staszewscy. Ani trenerka Kinga ani żadna z biegaczek nie była instruowana odnośnie stroju, ani też nie wywierano na nie presji w sprawie pozycji, w jakiej mają się ustawić, ani w żadnej kwestii dotyczącej ich sfery prywatności, ani w ogóle nic : )