Brudne ciuchy po bieganiu

Stałem po bieganiu pod prysznicem opłukując zarówno siebie jak i zbrudzone do technicznej nitki spodnie dresowe i drzwi łazienki się nagle otworzyły, po czym wjechała przez nie Moja Sportowa Żona z ryczącym wściekle odkurzaczem. Poczułem się jak w niezłym sitcomie. A o co poszło?

Leje jak wściekłe. MSŻ jeszcze wychodzi z choroby, więc z umówionych wcześniej romantycznych podbiegów w lesie – nici. Odwożę Małego Yodę, jadę pod las, robię 10 razy 50 sekund. Leje cały czas, spodnie mam mokre, katar mi nawraca, ale co tam, jadę do domu ciepłego, przytulnego i marzę o herbacie.

• Zobacz jak wyglądasz – MSŻ zatrzymuje mnie na dywaniku w przedpokoju. No i zaczyna się. Wyglądam, jakbym właśnie ukończył Spartan Race i Runmageddon jednocześnie. Przynajmniej MSŻ tak to widzi. Ja widzę trochę błota na butach, trochę na spodniach i odrobinę na biegowej kurteczce.

90 proc. naszych kłótni rodzinnych dotyczy czystości. O pieniądze się nie kłócimy, nie przyszło nam to nigdy do głowy. O zajmowanie się dziećmi bardzo rzadko, chyba że ktoś przepracowany. O wyjazdy wakacyjne nie, bo jestem, jak to mówi Kinga „posłuszny”. Po prostu fajnie się dogadujemy we wszystkim – z wyjątkiem czystości. Kinga mówi, że mamy różne biografie w tej kwestii.

Znacie to? Wchodzicie do tej samej kuchni. I ty widzisz tam idealny porządek, wszystko poukładane, nożyk na desce do chleba wesoło zaprasza do przygotowania posiłku, herbata z pudełka już chce wyskoczyć do szklaneczki, a dwa kubki w zlewie nie mogą się doczekać nowych kolegów i frajdy ze wspólnego zmywania. A ona? Syf totalny, w zlewie góra naczyń, na blacie naświnione po śniadaniu, pełno okruchów, wszystko się lepi, podłoga nadaje się chyba do renowacji, a lodówka rzęzi, bo zatyka sobie nos z oburzenia.

Prawda leży tam, gdzie leży. W tym wypadku gdzieś pośrodku. A w wypadku biegania?

Powstaje seria dylematów. Gdzie zdjąć brudne spodnie? Zrobię to w przedpokoju, to podłoga będzie nadawała się do renowacji. Przejdę ostrożnie pod prysznic, tam się rozbiorę i spodnie wypłuczę, tak samo. Wyjdę na klatkę i będę świecić publicznie majtkami – no nie, protestuję. Przechodzę pod prysznic, a MSŻ łapie za odkurzacz wyczyścić ścieżkę, po której stąpałem.

Kurteczkę otrzepuję na klatce, kwalifikuje się do suszenia. Chociaż odpowiednie na to miejsce znajdziemy dopiero, jak emocje opadną czyli za pięć minut, tyle co kilometr w tempie easy. Ubłocone buty zostawiam przed drzwiami i nie wiadomo, co z nimi zrobić.

A co będzie, jak człowiek będzie biegał w krótkich spodenkach? To zdjęcie z biegu w Kabatach w 2006 roku. Co tu widzicie? Ja widzę bardzo złą technikę, przykurczone, nie pracujące ręce. Ale są pewnie tacy (takie), którzy (które) widzą tu błoto na łydkach.

Trzy pytania. Też tak macie? Jak to rozwiązujecie? I co zrobić z butami? Bo chociaż zdążyliśmy się już przytulić z MSŻ i obiecałem jej, że całą historię opiszę z miłością, a nie złośliwością – to buty ciągle stoją na klatce.