Ile wody traci biegacz. Gluś Filmowiec 2.0

Przed dzisiejszym trzygodzinnym wybieganiem wszedłem na wagę. Żeby zrobić rzetelny eksperyment: ile wody stracę podczas takiego treningu. O ile chudszy dobiegnę.

I podam Wam tę liczbę na końcu. Z tego zdecydowana większość to woda, chociaż kryje się tam też trochę tkanki tłuszczowej. Cieszcie się, że na końcu, bo gdybym był gazetą.pl, to musielibyście przeklikać 10 slajdów, żeby się dowiedzieć.

Gluś Filmowiec

Zanim opowiem, co mi się smutnego zdarzyło wczoraj, pytanie: kto czytał „Brombę i innych” Macieja Wojtyszki? Jeśli nie, to kupcie to koniecznie dzieciom i czytajcie razem na głos.

Wśród stworków zaludniających karty tej książki zawsze miałem mnóstwo sympatii do Glusia. Na swoich synów mówiłem/mówię czasem Gluś, kiedy się zawstydzali/zawstydzają itp.

Gluś bardzo chciał zostać filmowcem. I dostał kamerę (nie pamiętam jak, może ktoś wie), i postanowił nakręcić film, i grały w nim wszystkie stworki, każdy miał rolę, scenariusz napisał bodajże poeta Fikander, a Gluś był reżyserem. Po skończeniu kręcenia filmu Gluś zaprosił wszystkie stworki na projekcję.

Jeszcze chwila i już dochodzę do biegania. Gluś włączył projektor, a ekran sali projekcyjnej był czarny. Minęła minuta, dwie, ekran cały czas ział czernią. Okazało się, że Psztymucel, który był operatorem kamery zapomniał zdjąć zaślepkę z obiektywu. I nie nagrało się nic.

Gluś początkowo nieśmiało zaczął opowiadać, co miało być na ekranie, gdzie ktoś się pojawiał, co się działo. Opowieść okazała się tak ciekawa, że wszyscy zażądali natychmiast drugiego seansu. A potem kolejne stworki przychodziły na kolejne seanse i wszystkim Gluś opowiadał, co powinno być widać, a czego nie widać. Publiczność była wniebowzięta.

Otóż coś bardzo podobnego zdarzyło mi się wczoraj podczas transmisji na żywo na Facebooku. To był już nasz trzeci live, ale po raz pierwszy odpalany z komputera za pomocą specjalnego programu, wszystko pod nadzorem KS eXperta. Na próbie działało, a na żywo wyszedł przycinający się dziwacznie obraz i nakładający się momentami dźwięk (bo emisja na Facebooku miała kilkunastosekundowe opóźnienie). Krótko mówiąc: kicha.

Kefir z colą

Na filmie, którego nie da się oglądać opowiadam, że właśnie byłem na półgodzinnym mocnym treningu (podbiegi), zważyłem się i straciłem 0,6 kg. I że mój organizm domaga się po bieganiu dwóch rzeczy: kefiru i coli.

Opowiadam historyjkę, kiedy polubiłem kefir. Miałem 18 lat i kefiru nie znosiłem (tu spontanicznie żartuję, że jak się ma 18 lat, to człowiek nie ma ochoty pić… kefiru 😉 aż raz schodziłem na wędrówce z Lubonia Wlk. do Rabki (naprawdę akurat do Rabki), w spożywczaku nie było nawet mineralnej, ino kefir. I jak go wtedy kupiłem, wypiłem, to z miejsca pokochałem. Na pragnienie – kefir. Białko, przynajmniej na pozór.

Ale mój organizm dodaje: a węglowodany? Więc jednocześnie z pragnieniem kefiru odczuwam pragnienie coli.

I na wizji postanowiłem przeprowadzić eksperyment – jak smakuje kefir z colą. Kefir sobie najpierw zmiksowałem w białym naczyniu do koktailu, żeby się uszlachetnił. Potem do jednej szklaneczki nalałem kefir i uzupełniłem colą. A do drugiej odwrotnie – najpierw cola, potem kefir.

Jedno wyglądało lepiej, drugie gorzej. Niestety nie zapamiętałem, które, bo już Moja Sportowa Żona machał rękami, że są problemy techniczne, ludzie nie słyszą i generalnie wtopa, więc się trochę zaburzyłem.

A smak? Zobaczcie:

Nawet niezłe. Shake o smaku coli. Nawet nawet.

Ile wody traci biegacz

Żeby uzupełnić spustoszenia po trzygodzinnym bieganiu nie wystarczyłyby wszystkie napoje, które wystąpiły w tym filmie. Waga pokazała: straciłem 2,2 kg.

Normalnie zabieram na takie treningi picie (no dobra, macie mnie, dwa tygodnie temu też nie zabrałem, ale to z roztargnienia). Dziś nie wziąłem dla dobra nauki.

A treningi wyszedł świetnie. Tempo wprawdzie to samo co tydzień temu, postępu w liczbach nie ma. Ale raz, że bez picia, a dwa, że odwrotnie niż tydzień temu: przyspieszałem. Rosłem na tym treningu.

Widzę jaskółki formy. Wtorkowe 2 razy 3 km w tempie progowym podczas Treningu Wspólnego z Podopiecznymi robiłem w tempie 4:06 i 4:04 min./km, przy czym drugie powtórzenie szybciej. Też urosłem. Nie jak Gluś, tylko jak Bromba, jak Fikander. I przyspieszam jak Pciuch.