Mam tak samo jak Ty

Kiedy w niedzielę za dwie dziewiąta zagrają Mam tak samo jak ty miasto moje a w nim, to wzruszenie chwyci mnie za gardło. Wcześniej będzie mnie trzymało za brzuch i nie pozwoli na zjedzenie takiego śniadania, jakie bym chciał czyli dwóch tysięcy kalorii w węglowodanach złożonych. O dziewiątej ruszę na trasę swojego sześćdziesiątego któregoś maratonu – w mieście moim.

Maraton Warszawski 2017 to dla mnie zagadka. Kim pan jest, panie Staszewski? Facetem po przejściach, który wiecznie będzie przymierzał się do trójki z przodu i będzie z roku na rok coraz bardziej z tym śmieszniejszy? Biegaczem po artroskopii, który jeszcze się nie odbudował? Mocarzem w M-50? Bo czterdziestolatkiem, to chyba już nie, przynajmniej nie tym razem. Czterdziestolatek przebiegł tę trasę w 2:55.

Powiem Wam o sobie – bo chociaż przeżywam w sobie, na mailach i mesendżerze historie startujących w Warszawie Podopiecznych, to chcę tutaj zrobić własną wiwisekcję. Jestem dobrze przygotowany do startu. Jeśli coś pójdzie nie tak, nie będę mógł mówić „zabrakło mi tygodnia”. Niczego mi nie brak. Wytrzymałość wypracowałem dziesięcioma trzydziestkami jak muł. Tak, zamuliłem się na koniec, easy biegam jak traktor. Trudno, taka cena tej metody. Szybkość wystukiwana rzemieślniczo jak szabla u snycerza treningami siły biegowej i akcentami szybkościowymi błysnęła we wtorek na Treningu Wspólnym. Zrobiłem sześć odcinków po 800-1000 m (taka była konfiguracja sztafet) i żaden nie był wolniejszy niż tempo 3:35 min./km. Fakt, że bieżnia, że rywalizacja, że miałem sparingpartnera w osobie Podopiecznego Szczepana (też przeskoczył samego siebie). Ale tak szybko, to ja nie biegałem interwałów od dziesięciu lat.

Dziesięć lat temu biegałem tak:

To jest zdjęcie z trzydziestego któregoś kilometra mojego 33. maratonu – w Warszawie we wrześniu 2007 roku. Obok Kinga na rolkach. Przy biegu na dwa tysiące ludzi nikt nie robił z tego problemu, teraz będzie nas trzy razy tyle.

Wtedy nie było jeszcze Enduhub.com, więc każdy bieg sobie opisywałem w pliku. Kto lubi liczby, niech czyta: Warszawa, 23 września 2007 – 2 h 55 min. 21 s. (netto 2:55:13). Trzeci wynik w życiu. Miejsce 56, a w kategorii 11. Na 10 km 39:42, na połówce 1:24:44, a na 30 km 2:01:05. Sarna dołączyła na rolkach ok. 27 km i ciągnęła mnie do końca. Wtedy dobrze pociągnąłem (od 24 km miałem lekki kryzys, odpuściłem moją grupkę na parędziesiąt metrów). Siły starczyło do 37 km. Wtedy przestałem dochodzić Fila, na 38 przegonił mnie (a potem Fila) Darek Rosa. Na ostatnim przegrałem – o pół minuty mistrzostwo dziennikarzy z Marcinem Drogoróbem. Pac piąty wśród dziennikarzy – 3:32:05, zrobił życiówkę. To było po bieganiu z iPodami Nike’a, zrobiłem w miesiąc 400 km. Międzyczasy: 19:52, 19:52, 20:02, 20:22, (na połówce 1:24:43), 20:56, 20:44, 21:09, 22:21, końcówka ok.10:20.

Gdzie są chłopcy z tamtych lat? Fila spotkałem na jakimś biegu albo widziałem na Fejsie, że coś biegł, ale bardziej organizuje. Darek? Pac nie biega chyba że w sztafecie do Kijowa. A grupka ze zdjęcia otwarciowego? Zeta, który biegnie koło mnie spotkałem raz w Lesie Kabackim na joggingu. Za mną Marcin Drogorób, zapamiętałem po tej walce na ostatniej prostej.

Spojrzałem też na swój zeszłoroczny bieg. Istotę pamiętam bez patrzenia: jak się startuje dwa dni po nagłym wystrzale gorączki pod sufit, to się nie ma co dziwić, że się dobiega w 3:01:39. A pozostałe cyfry są takie: 175 miejsce, w kategorii 46. Gdyby to było M-50, byłbym 7. Czas na 10 kilometrze 41:04, a na połówce 1:27:22. W klasyfikacji dziennikarzy – 2. miejsce.

To jeszcze jedno zdjęcie sprzed 10 lat. Jakieś półtora kilometra do mety, skręt z Karowej w Wisłostradę. Miasto moje.

Za trzy dni będę miał tu do dopisania kolejne cyfry. Lubię moją radość określać w cyfrach. Masz tak samo jak ja?

Jeśli te najważniejsze będą się zaczynały od 2:58, to będę spełniony jako Staszewski. A ile będzie? Tradycyjny konkurs pod blogiem – obstawiamy w komentarzach wynik netto Wojciecha Staszewskiego, kto pomyli się o najmniejszą liczbę sekund, wygrywa, każdy głosuje raz, nie można typować czasu podanego wcześniej, sekretarzem konkursu jest Dziki. Obstawiamy do 8:59:59 wg daty publikacji komentarza. Zwycięzca otrzymuje 2-miesięczną opiekę trenerską KS Staszewscy (dwa miesięczne plany treningowe, konsultacje, możliwość udziału w treningach wspólnych w mieście moim) do wykorzystania w ciągu roku – dla siebie albo do przekazania innej osobie.

Ja obstawię wyniki tych najszybszych Podopiecznych, którzy będą na mecie przede mną. Lubomir 2:54:45. Pict 2:53:50. Marek-Rakieta 2:44:11.