#KingaGang

„27 śmierci Toby’ego Obeda” Joanny Gierak-Onoszko to mocna książka na pandemię. Jeszcze trudniej ją udźwignąć.  Mistrzostwo świata wagi ciężkiej. Co biali ludzie zrobili śniadym od mrozu w Kanadzie pachnącej żywicą, to się w głowie nie mieści. Co ludzie w sutannach – prowadzący tam w imieniu rządy szkoły mające „dzikich Indian” przerobić na białych Anglosasów – wyczyniali innuickim chłopcom i dziewczynkom, to się na pewno nie mieści w ramach odcinka bloga o bieganiu i życiu codziennym. Przeczytajcie.

Skończyłem słuchać o Kanadzie w piątek na długim wybieganiu do Konstancina. Park pusty, świat pusty, ciekawe jak długo. I musiałem sobie wrzucić coś z zupełnie innej beczki. Książki jeszcze nie znalazłem, wybredny jestem, mało kto umie pisać takim językiem, jak Joanna. Więc posłuchałem sobie na Apple Music programu Antoniego Syrka-Dąbrowskiego, największej gwiazdy polskiego standupu. Wiecie, co to jest standup? Że się mówi brzydkie słowa, ale tak, że wszyscy się śmieją.

Dziś na podbiegach (6 razy 1 min. marszu wykrocznego plus 30 s. podbiegu, żeby zrobić siłę, ale nie przesadzić z eksploatacją kolana) na Górce Kazurce Syrek mnie zabił. Najlepszy tekst o znajomym geju, który ma taką charyzmę, że jak podeszło do niego na mieście dwóch dresiarzy i chcieli mu wpierdolić, to on tak im nawinął, że jeszcze ich zabrał na chatę i wyruchał. Ha ha ha.

Otóż największą charyzmę z ludzi, których znam osobiście ma Kinga. Właściwie, to ja nie wiem, dlaczego to nie ona jest Ewą Chodakowską. Może jest trochę niższa? No i mają inne oczy.

Z wymiany komentarzy pod informacją na Fejsie o Treningu Wspólnym, który Kinga poprowadzi we wtorek online zrodził się hasztag: #KingaGang. Tak jak Chodakowska ma swój #ChodaGang – tysiące kobiet, które naśladując trenerkę wzięły się za swoje kilogramy – tak Kinga może mieć swój #KingaGang. Kilkudziesięciu Podopiecznych obu płci, którzy zaczną w czasie pandemii trenować nie tylko po tym, żeby biegać szybciej, ale też lepiej (technicznie), bezpieczniej (prewencja kontuzji) I ładniej.

Bo maraton – pamiętacie takie zawody, biegnie się z numerem po ulicach – to nie jest bieg na 42 km, tylko na 195 m. Człowiek po to biegnie jak może te 42 kilometry, żeby pięknie zafiniszować.

To jeszcze przyjdzie, jeszcze będzie normalnie, jeszcze w zielone gramy.

Zdjęcia są z filmiku, który nagraliśmy (a właściwie Kinga nagrała z córką-licealistką, ja tylko montowałem) w ubiegłym tygodniu. Ale we wtorek zapraszamy cały #KingaGang na coś zupełnie innego. To będzie normalna orka. Zoramy się my po jednej stronie ekranu – będziecie to mogli zobaczyć w transmisji live na FB na naszym fanpejdżu KS Staszewscy – Trenuj Bieganie. I mamy nadzieję, że Wy się zoracie po drugiej.

Przygotujcie 3 butelki wody. Dwie duże – posłużą za ciężarki. Jedną małą do picia. Kinga krzyczy z kuchni, że będzie wzmacnianie całego ciała w formule interwałowej. Czyli charyzma-charyzma-odpoczynek, to już ode mnie.

A dziś na podbiegach uchwyciłem wiosnę. Od początku ścieżki do krzaczka obsypanego wiosną – równe 30 sekund.

Czyli treningowo wracamy trochę do zimowej bazy. Robimy siłę. Ale utrzymujemy w weekendy wytrzymałość, do Konstancina i z powrotem mam równe półtorej godziny, a dojdę do świąt do 2 godzin. I bodźcujemy się szybkością. Na kwietniowych Treningach Wspólnych zaplanowaliśmy po świętach interwały i wewnętrzne zawody na 5 km. Oby wtedy już #KingaGang mógł również razem biegać.