Nowy rok biegania

Ostatni raz biegałem w Sylwestra. I koniec.

Zrobiliśmy godzinę piętnaście powoli z Moją Sportową Żoną. Od kiedy MSŻ szykuje się do półmaratonu (czyli od pięciu dni) przestała domagać się skrócenia każdego treningu. I dobrze – bo szykując się do półmaratonu musisz co tydzień robić półtoragodzinne długie wybieganie. MSŻ i tak nie będzie tego robiła na razie co tydzień, ale bodaj za tydzień ma w planie pierwsze 1,5 godziny biegu w życiu.

Jeśli będę jej towarzyszył, to na rowerze. Mój #eksperymentłąkotka pokazał: lepiej nie. Kiedy w górach pękał mi łeb z ciśnienia i niedotlenienia, i poszedłem potruchtać po Krzywoniu – było ok. Kiedy pobiegałem po Starych Wierchach sunąc jak na nartach biegowych, też w miarę ok. Kiedy zrobiłem ostre podbiegi – bolało. To jest taki uczucie, że cię swędzi w kolanie i pojawia się tam w wyobraźni wielki, nieociosany kloc sosnowy. Ułamany w dodatku, więc uwiera.

Po kabackim bieganiu w sobotę nie było najgorzej. Zdjęcia nawet ładne porobiliśmy, bo słonecznie było jak w marcu.

Ale po biegu łąkotka ciągle pytała: po co, po co?

Więc jest plan. Rower zostaje, ale słowo trening otrzepuje się na razie ze śniegu, wchodzi na trzecie piętro, wyciąga sobie matę z szafy, taśmy thera band i idzie sobie podyndać na drążku. Potrzebuję bycia w treningu, poczucia, że nowy rok nie przecieka mi przez palce, ale nie będę tego na razie szukał po lasach, tylko w treningu wzmacniającym. 30 minut ćwiczeń cztery razy w tygodniu – wszystkie, które da się zrobić w domu i nie obciążają stawu kolanowego. Wczoraj były brzuszki na macie i lifty (do tyłu i do boku) też w leżeniu na macie. Nowe wyzwanie, inwestycja w bieganie, kiedy już będę mógł wrócić na ścieżki po operacji.

Sobotnie bieganie skończyło nam się kiepsko, bo pomyliłem drogę, kiedy wracaliśmy z Konstancina, a MSŻ jest bardzo przywiązana do planu, czasu, znanych ścieżek i droży, a nie bezdroży. W bieganiu i w życiu. Inaczej niż ja. No więc, gdybym potem nie bagatelizował, tylko wziął na klatę, to byśmy mieli udanego Sylwestra. W miarę udanego, bo córka gimnazjalistka wyszła na imprezę (pierwszy raz) w swoim kółku tanecznym, więc byliśmy uziemieni z Małym Yodą. Ale bagatelizowałem i wyszło na jeden dzień tyle kwasów, ile w Newsweeku przez pół roku.

Obie rzeczy mam już zresztą rozwiązane. Przegadaliśmy kwasy, a nawet dokopaliśmy się głębiej, bo w takiej sytuacji zawsze jest jakieś głębiej i od godziny znów się do siebie uśmiechamy.

A z Newsweeka zabrałem dziś wszystkie zabawki, cywilne ubranie zostawione w szafie na wypadek, gdybym do pracy pobiegł, pamiątkowy kubek z Egiptu z wyjazdu z Jankiem i dorosłą córką. Itp. Pożegnałem się przełamując się czekoladą i zamieniając dobre słowo.

I pojechałem zameldować się w Twoim Stylu. Chcecie zobaczyć?Przy tym komputerku koło mojego kciuka nadziei będę pisał.

Na koniec postanowienia noworoczne. Sprzeczaliśmy się o to w Sylwestra z MSŻ (a może nie o to, tylko mieliśmy takie emocje, że musieliśmy sprzeczać się o cokolwiek) – czy takie postanowienia mają sens. Dla Kingi to dzień jak co rok. I tyle. Dla mnie to ma sens, symboliczna cezura, która nas mobilizuje do działania.

Więc oprócz regularnego treningu wzmacniającego mam jeszcze dwa inne postanowienia:

• Ruszyć do przodu z angielskim. Ściągnąłem sobie fajną apkę (korzystacie z takich rzeczy?) i będę codziennie trenował 10 minut. Na razie jestem na poziomie 1 minuta biegu, 2 minuty marszu, trochę zbyt łatwym, ale zobaczmy dokąd doprowadzą schody.
• Ruszyć do przodu z blogiem. Nie chcę już biec po 7:00 min./km. Dlatego od dziś do kiedy starczy sił blog zamienia się w gazetę codzienną. Będzie wychodził pięć razy w tygodniu od poniedziałku do piątku. Obiecuję, że pozostałe odcinki – poza poniedziałkowym – będą krótsze. Będzie opis różnych wariantów podstawowych środków treningowych w danym momencie makrocyklu – to dla zaawansowanych. Będą odpowiedzi na proste pytania – trochę dla początkujących, trochę dla beki. Będzie film z ćwiczeniem tygodnia, to zaplanowałem sobie w głowie na środę.

Dużo sobie w głowie zaplanowałem. Trzeba mieć jakąś architekturę Nowego Roku, żeby móc ją wypełniać. Czego i Wam życzę.

I zapraszam tu – jutro, pojutrze, w każdy dzień powszedni.