urządzenie – 7 września 2007

Sejm właśnie skraca w telewizji kadencję. A ja biegałem dziś cztery razy po kilometrze. Od godziny 12.00 ruszyły zawody, o których można było przeczytać dziś w papierowej "Gazecie". Kto nie czytał, to wyjaśniam: pewna telewizja wyzwała pewne radio i naszą gazetę na pojedynek, kto więcej przebiegnie przez miesiąc. W urządzenia do mierzenia kilometrażu wyposażyła nas firma, która nazywa się tak jak grecka bogini lub polska nagroda literacka, chcąc w ten sposób promować organizowany przez siebie gigantyczny bieg w największym mieście leżącym nad Wisłą. Ale zawiłe zdanie napisałem, jak slalom specjalny. Teraz będzie już prościej. Biegający szef zarządził bieganie po 15. Ponieważ w okolicy redakcji biega się trochę kijowo podjechaliśmy na Myśliwiecką, żeby pobiegać na tamtejszym stadionie. Robiłem tam w lutym, marcu kilometrówki i pisałem, że to dziwne, że kiedy spod śniegu wyłania się tartan, to okazuje się dziurawy, chociaż położono go rok temu. No i masz babo placek – akurat rozpoczęli remont bieżni, stadion zamknięty. Chcieliśmy pobiegać 800-metrówki. W tej sytuacji przebiegliśmy nad pobliski kanałek. Znajduje się tam zresztą ścieżka biegowa związana z firmą, o której było wcześniej. Zrobiliśmy taki trening: najpierw półtora kilometra na rozgrzewkę, ponad 5:00 na kilometr. Potem kilometr szybko (ok. 4:20), stumetrowy spacer, chwila rozciągania. Kilometr w 3:50 (tak wyszło, miało być tak jak poprzednio ponad 4), spacer, rozciąganie. I jeszcze dwa razy to samo. Głupio brzmi ten spacer. Ale o to chodziło – szybki marsz do pełnego wyprostu nogi, żeby trochę rozciągnąć ścięgna. Jest zresztą taka metoda biegania maratonów, wystarczy wpisać w googla hasło Galloway i wszystko wyskoczy. W przełożeniu na nasze realia metryczne wyglądałoby to tak: co dwa i pół kilometra minuta żywego marszu. Podobno dzięki temu można utrzymywać równe tempo do końca biegu. Metodę zaleca się początkującym. Zdziwiło mnie, że biegający szef w ogóle zdołał się wyrwać z pracy, kiedy rozwiązują Sejm. Ale teraz się domyślam, że pewnie miał chwilę przerwy przed wieczornym dyżurem. Po treningu stwierdził, że nie jedzie do pracy, tylko jeszcze gdzieś tam i czy może mnie nie odwozić. Wtedy sobie pomyślałem, jak fajnie być biegaczem. Bo dla człowieka z ogranicznikiem prędkości pieszej do 4 km/h to byłaby niezła ryfa. A ja mogłem sobie dzięki temu nabić dodatkowe dwa i pół kilometra na moim koncie treningowym. Zarówno w mięśniach, jak i w urządzeniu. �

Archiwum Bloga StaszewskiBiega (2009 - 2016)

urządzenie – 7 września 2007

Nie ma możliwości dodania komentarzy do Archium Bloga.

Zapraszam do komentowania nowych wpisów ksstaszewscy.pl/blog/.