Ferie. Na pół gwizdka, na pół tygodnia, dla tych co z łąkotką problematyczną – bez nart. Ale były. Mijamy Kraków, Myślenice, Lubień, Skomielną, a zimy nie ma. Jest pora deszczowa, globalne ocieplenie, Atlantyda przed katastrofą, nieustający listopad. Aż w Rabce gdzieś przy parku zdrojowym, czym bliżej Gorców tym bardziej zaczyna się zima. Dzień pierwszy. Jedziemy […]
Regeneracja! To jest słowo, które nie istnieje, kiedy jesteś biegaczem/biegaczką 30 plus. Bo wtedy jest łojenie, napieranie i jeszcze parę czasowników, wszystkie wulgarne. A kiedy wchodzisz do M-50/K-50 to się robi bardzo, bardzo ważne. Wiecie – no przecież że wiecie, ale może nie wszyscy – że forma nie rozwija się podczas treningów. Tak! Żadna jednostka
I tak się kończy Janosik. Nie śmiercią zbójnika, jak w serialu, a medalem na piersiach. I dodatkowo statuetkami, które wywalczyliśmy. Właściwie Kinga wywalczyła, moja statuetka czekała aż dobiegnę. Brawo Kinga, bo brawa są właśnie za walkę. Tak. To nie na temat, ale ważne. Można mieć tysiąc radości w bieganiu. Można biegać na wyniki, jak zwykle
Nie spać! Zwiedzać! To powiedzenie Rafała, naszego trenera na kursie masażu – właśnie to zdanie wypowiada na zdjęciu otwarciowym – zostanie mi w sercu. Masujemy się tu w grupie na zmianę, raz ty mnie, raz ja ciebie, raz ją, potem ona mnie itp. A uczymy się nie tylko wtedy, kiedy Rafał pokazuje jak robić rozcieranie
Kto gra w brydża? Zgódźmy się, nie zacząłem tego sezonu od szlemika w bez atu z mocnymi kartami i dużą pewnością siebie. Zacząłem od skromnych dwóch kierów, ale zalicytowanych z samymi blotkami, bez jednego asa, króla, z jedną damą, oczywiście pikową, bo jak wygląda Kinga, każdy widzi. A mówiąc mniej poetycko: zapowiedziałem, że 15 km
Jeśli chce się utrzymać dietę wegetariańską albo flexi-wegetariańską, trzeba suplementować witaminę B12. Dziś jestem w stanie utrzymać na pięciu kilometrów skromne tempo 4:28 min./km i przebiec parkrun w 22:17. To dwie najważniejsze rzeczy, których dowiedziałem się w sobotę. Jeszcze w piątek ustaliliśmy z Małym Yodą, że startujemy razem w parkrunie – on na rowerku, a
– Wojtek, to jest taki chłopak, który tak siedzi – powiedziała na łyżwach Anka odgrywając paralityka po Heine albo cesarza Klaudiusza z serialu, który telewizja emitowała w moim dzieciństwie – póki nie zacznie biec. Bo wtedy jest taki… – nie znajdując słów Anka pokazała tu coś jakby wyprostowanego dumnie strusia wielkimi susami przemierzającego kenijskie sawanny.
Postanowienia biegowe są w dwóch rodzajach. Pierwszy: zacznę biegać, przygotuję się do maratonu, zrobię określony wynik na dychę itp. Drugi, to postanowienia podjęte na bieganiu Ten pierwszy rodzaj postanowień biegowych nie do końca mnie teraz dotyczy. Mogę sobie postanowić, jak będę biegał, do czego się przygotuję, co będę chciał osiągnąć, a i tak wyjdzie z
Jak mało trzeba do szczęścia. Odzyskać perspektywę. Po 10 dniach uczciwego niebiegania – co nastąpiło po 10 dniach utrzymywania się bani w kolanie mimo znacznego zmniejszenia aktywności – więc po tych drugich 10 dniach pobiegałem. Pobiegałem sobie! I odpukać w kolano: jest dobrze! To nawet nie był trening. Zaplanowaliśmy sobie z Kingą małe poranne bieganie,
Sierpień 2019, początek miesiąca, wracamy z obozu w Rabce, zatrzymujemy się pod Radomiem na obiad, w karcie stek. Biorę, bo niedrogi. Niedobry jak fiks. Zjadam chyba jeszcze dzień albo dwa dni późnej jakiś plasterek szynki (dobra, z bazarku na Kabatach), ale wiem, że już mam dość. Zjadłem w swoim życiu pewnie już całą krowę, świnię
