Author name: wojtek_ksstaszewscy

Jaką majówkę wolicie – pogodną czy aktywną? Wiem, najlepsza byłaby majówka aktywna i upalna. Ale jeśli jest albo-albo. My z Kingą w ten zimny majowy weekend mieliśmy najlepszą majówkę całych naszych 10 lat małżeństwa. I uczestnicy półmaratonów w Białymstoku, w Dolinie Rospudy i dychy w Ciechanowie – czyli Karolina, Michał i Dawid, nasi podopieczni z […]

Tak wyglądam po niedzielnym biegu SGH. Z medalem na szyi, piękną żoną w płaszczyku a la pańcia z Kabat, ślicznym synkiem przyrośniętym do roweru i z miną, która mówi wszystko. W tygodniu niewiele pobiegałem. Postanowiłem po orlenowskim maratonie trochę odpocząć, a trochę przymierzyć się do odcinania kuponów od wypracowanej zimą formy. Nawiasem mówiąc na Orlenie

Po śniadaniu wielkanocnym ruszyliśmy w góry całą rodziną. Podjechaliśmy do Obidowej, tam skąd wbiegaliśmy na Turbacz na ostatnim obozie w Rabce. Grupa piesza poszła najkrótszą drogą do schroniska na Starych Wierchach, a my – cztery osoby, jeden rower – ruszyliśmy najładniejszą z ostatnio odkrytych tras w Gorcach, przez Polanę Rozdziele. Dziesięć lat temu wpisując Podopiecznym

Całą sobotę organizm broni się przed tym maratonem. Dostaję psychosomatycznego kataru, muszę się położyć w dzień, piszę coś na komputerze i zasypiam nad klawiaturą. Jadę na prostych lekach, bo skomplikowanych nie uznaję – aspiryna, witamina C, ibuprom. W niedzielę rano wstaję do boju. Pogoda marzenie. Powiecie, że na trasie był wiatr – był, ale nieduży,

Jesteś nieznośny, zmęczony i zachowujesz się jakbyś miał narkolepsję. Nie wytrzymałabym gdybyś miał dłużej ten obóz. Tak mi mówiła Kinga pod koniec tygodnia. Bo zrobiłem sobie w zeszłym tygodniu obóz domowy, po dwa treningi dziennie. A to był akurat tydzień, w którym zaczynały się dwie nowe ważne rzeczy w moim życiu: jedna na R., a

Mam być szerpą. Nie motywować, nie podawać czasu, nie nadawać tempa, tylko biec najlepiej w odległości 2-4 metrów i podawać picie co 2 kilometry dokładnie przy fladze kilometrowej lub do 20 sekund później. Taki ustalamy plan działań na niedzielny Półmaraton Warszawski. Dla mnie to trochę dziwnie zdefiniowana rola, wolałbym być pełnoprawnym supportem, ale przez 15

Walcz, choćby wszystkie cele – które widzisz – padły. Walcz, chociaż w tym katatonicznym stanie przedłużonego finiszu, będzie to się wydawało bez sensu. Walcz o każdy metr. Bo może zdecydować jedna sekunda. Ruszamy do Pabianic z Warszawy o ósmej rano we trzech – Profesor, Kuba i ja. Tacy skoncentrowani na starcie, że nawet nie zrobimy

Profesorze Furman! Dlaczego? Kiedy profesor oddala się spokojnym krokiem na ostatnim kilometrze, nadaję mu tę ksywkę. Ksywka jak ksywka, nazwisko po prostu i do tego tytuł profesora, zamiast należnego tytułu redaktora. Tomek to najszybszy dziś dziennikarz w Polsce w kategorii dziennikarze-dziennikarze, a nie dziennikarze-zawodnicy, byli zawodnicy, ci co przyszli ze świata sportu do pisania. Ale

Biegnę na Maciejową może z setny raz w życiu, wyprzedza mnie Paweł, Dorota, Radek. Przesuwam się na koniec stawki, będę zamykał. To już ostatnie wybieganie na marcowym Mini-Obozie w Rabce i tak mi trochę szkoda. Ludzie podpytują o letni obóz, ale my z różnych przyczyn nie porezerwowaliśmy w Rabce noclegów, a jak pytamy teraz, to

Reporter z nagrodami i rekordem życiowym w maratonie 2.49:51 szuka pracy. W zeszłym tygodniu dowiedziałem się, że nasze drogi z Wysokimi Obcasami (Praca) się rozchodzą – one biegną na obcasach, a ja w adidasach. Mogłem wymyślić oczywiście dużo lepszy tytuł. Nawiązać do swojego wpisu sprzed sześciu lat i jednego miesiąca „Nie jestem dziennikarzem”, to o