Ferie biegowe w górach

Ferie w górach? Nie dla nas w tym roku raczej. Najbliższy wyjazd do Rabki planujemy na marcowy mini-obóz. A zdjęcia do tekstu z ferii świątecznych, kiedy śniegu w dolinach nie było, a w górach mogliśmy się w nim tarzać do upojenia. Także dzięki Merrellowi.

Jeśli Ty jedziesz w góry na ferie, to nie marnuj takiej szansy na rozkosz biegania w śniegu. I na efekt treningowy – wszechogarniającej siły biegowej – jaki to przyniesie. Jedziesz z dziećmi, jedziesz na narty – wszystko się da pogodzić.

Nazwałem to kiedyś Kombinacją Beskidzką. Przypomnę: jedziecie rodziną samochodem na stok, Ty – biegaczko albo biegaczu – kończysz narty o 1-2 zjazdy wcześniej, zjeżdżasz do samochodu. Zdejmujesz spodnie narciarskie – a pod spodem masz biegowe leginsy. Zdejmujesz kurtkę – pod spodem kompletny, trójwarstwowy strój biegacza. Zmieniasz rękawiczki z narciarskich na biegowe, buty też, nie zapominasz zostawić w bagażniku kasku z goglami – i ruszasz w drogę. Biegniesz do wakacyjnego domku przez góry, przez śnieg, ewentualnie wysiadasz po drodze, jeśli stok był dalej i górami docierasz na miejsce.

W zimie w górach, jak mało kiedy liczy się przyczepny but. Czasem drobna różnica w przyczepności decyduje o tym, czy możemy mówić o bieganiu na zlodowaciałym śniegu, czy o jeździe figurowej na butach. Merrelle, te z robaczkami w podeszwie, zdały egzamin i u mnie i u Kingi. Wzięliśmy je na Luboń, żeby porobić foty, ale na Krzywoń, a potem na Stare Wierchy pobiegliśmy w tych samych butach. A inne – stare, trochę dziurawe, które czekają, że się je kiedyś dobiega w górach – leżą w szafie i czekają nie wiem, na co. One też nie wiedzą.

W Wigilię pojechaliśmy rano na narty do Białki Tatrzańskiej. I zrealizowałem klasyczną Kombinację Beskidzką. W drodze powrotnej do Rabki poprosiłem Kingę, żeby mnie wyrzuciła w Obidowej, żebym mógł przetestować w górach nową trasę na Turbacz przez Polanę Rozdziele. Czym wyżej, tym bardziej tajemniczo się robiło, bardziej mgliście, a śnieg stawał się coraz bardziej kopny. Byłem oczywiście w Merrellach i odkryłem jeszcze jedną funkcję kosmicznej, goretexowej membrany. To, że zabezpiecza nogę przed wilgocią, to oczywiste, chociaż do pełni szczęścia w suchych skarpetkach trzeba by jeszcze dokupić stuptuty. Ciągle mnie to słowo rozśmiesza – chodzi o takie ochraniacze na kostkę i dolną część łydki, żeby śnieg nie wsypywał się do butów od góry. Ale but, który przez trzy godziny biegania w kopnym śniegu pozostaje suchy, nie nasiąka wilgocią, to skarb. Wreszcie nie musisz kilka tysięcy razy podnosić „szmaty” z mokrą wodą, w jaką zmienia się zwykła cholewka.

Tak wbiegałem na Polanę Rozdziele, tak zbiegałem na Maciejową. Bałem się zwykle lodowego odcinka nad schroniskiem, ale przyczepność zwyciężyła. A odcinki w kopnym śniegu, cięte na krechę, bez hamulców – sportowa bajka.

Trasa z Obidowej na Polanę Rozdziele to nowość na naszym marcowym mini-obozie biegowym w Rabce. Opracowaliśmy też w święta drugą nową trasę – z Maciejowej dobiegniemy do Rabki przez Szumiącą. Za pierwszym razem biegliśmy całą ekipą organizacyjną z Kingą i Sabiną, ale musieliśmy sporo nadłożyć przez Olszówkę. Ale wieczorem wrzuciliśmy zrzut z Garmina w Google Maps i znaleźliśmy miejsce, gdzie należało skręcić. Przetestowałem trasę drugiego dnia i jest cudna i nowa, jak nowe buty biegowe. Aż chce się pobiec.

A moje bieganie na razie to Zima w Mieście. W sobotę kolejne podejście do dobrego parkrun – i wreszcie jestem na podium, chociaż bez złamanych 21 minut, ale ścieżka miejscami była zaśnieżona jak szlak Turbacz-Stare Wierchy. Wyprzedziła mnie Emma, która musiała się tu zjawić z jakiegoś angielskiego klubu biegowego względnie z kosmosu i nikt nie ma z nią szans oraz Podopieczny Tomek, najszybszy dziś dziennikarz w Polsce, który zadebiutował w parkrunie. Gratulacje, ale zapowiadam, że nie składam broni.

Wpadłem na nowy pomysł treningowy. Opowiadałem nieraz, że – racjonalizując życie, pracę i bieganie – biegam do redakcji w jedną stronę. Teraz będę biegał w dwie strony – we wtorek i czwartek, bo to moje zwyczajowe dni pracy w redakcji. A w środę – będzie odpoczynek od biegania. W sumie w tygodniu (razem z poniedziałkiem i sobotą) wyjdzie 6 jednostek treningowych, ale tylko 4 dni biegania. Pozostałe dni na regenerację i „domową siłownię”.

Zadziała? Będę pisał.