Korfu i psy

Psy wyłażą z książek Stasiuka, tych, w których jeździ się 30-letnim volkswagenem po drogach między Bałkanami a Słowianami. Wałęsają się w opowieściach znajomych o Rumunii, Albanii i całym tym leżącym na południu Wschodzie. Nigdy nie miałem odwagi i wiedzy, żeby zorganizować sobie wakacje jak z blogów podróżniczych. Wiec jesteśmy na Korfu razem z tysiącem klientów tego samego biura podróży. Jest fantastycznie i jednocześnie ogarnia mnie marazm basenów. O tej sprzeczności więcej po powrocie. 

Biegam oczywiście. Nie liczy się tempo, tylko przetrwanie w wysokiej temperaturze i pośród wysokich pagórków przechodzących płynnie w góry.

Dziś w miejscu, w którym już się cieszyłem, ze będę zaraz na grzbiecie, ze zostanę zdobywca, zwycięzca – dostałem od tej bałkańskiej Europy wyraźny sygnał: wracaj do świata hoteli. Z ostatniej być może chałupy przy drodze wyskoczyło piec psów od małych po ogromnego. I w odróżnieniu od poprzednich, które obszczekiwały mnie wcześniej ze wściekłą ksenofobią (młodsi: żart) nie były na łańcuchu. 

Wycofałem się tyłem, psy ujadały, właściciel wyszedł w końcu, z uśmiechem jej przywołał. A psy jeszcze dobre 150 m mojego wycofywania się rakiem zastanawiały sie, czy posłuchać pana. 

Zostały mi z półtoragodzinnego treningu fajne zdjęcia. Pojutrze spróbuje wbiec na grzbiet inna droga. 

A ponieważ mamy już wakacje, to ogłaszam przejście na tryb wakacyjny. Kolejne wpisy na blogu (wole formule „odcinki bloga”, bo blog to dla mnie długa jak życie historia), wiec kolejne odcinki w poniedziałki i czwartki. 

Do zobaczenia. Z Google Analytics wiem, ze ktoś tu jest, tylko rzadko wychodzicie na światło.