Obóz w Rabce – final call

Na obozie w Rabce też gramy w piłkę. Ale nie po to, żeby sobie pograć, tylko żeby zrobić trening krosowy z niespotykaną motywacją. Gramy na naprawdę stromym zboczu i jedna bramka jest na górze, a druga na dole, po przerwie zmiana stron.

Piłka jest teraz dookoła. Stukam w klawiaturę, a w tle szemrze mi strumyk meczu Irlandia-Szwecja. Niestety wzrok mi poleciał i do pisania muszę zdejmować okulary, a kiedy komentator się podnieca, to szybko je zakładam, żeby zobaczyć bramkę. Do przerwy 0:0.

Wczoraj niespotykana emocja – wygraliśmy mecz na turnieju. Wprawdzie prawdopodobnie z najsłabszą drużyną mistrzostw, ale piłka jest okrągła i nie wiadomo, co za historia tu się zaczyna.

Oglądaliśmy mecz rodzinnie – z Moją Sportową Żoną, córką gimnazjalistką i Małym Yodą. MSŻ uwijała się, jak żona z marzeń suwerena – jednocześnie towarzyszyła w oglądaniu meczu i przynosiła piwo z kuchni 😉

W Rabce też to potrafią i to z siostrą Sabiną. Biegną jednocześnie na Maciejową do góry i z Maciejowej w dół. Zdjęcie z zimy, bo teleportacji jeszcze nie opanowaliśmy, żeby je zrobić w czerwcu. Ale Gorce teraz tryskają zielenią, jak kibice radością.

Pokazuję Wam tę Rabkę, bo domykamy sprawę obozu. O, Irlandczycy właśnie strzelili bramkę. Z obozem jest tak: marketingowa nowo-mowa każe pisać „słuchajcie, ostatnie miejsca na obozie, śpieszcie się, kto pierwszy ten lepszy”. Biję się w biegowy t-shirt sam tak robię, bo tak jest profesjonalnie, ale też uśmiecha mnie trochę, kiedy widzę na Facebooku jak znajomi, którzy robią swój obóz piszą tak samo.

Może w marketingach tak trzeba, ale dla nas bieganie nie jest tylko pracą – póki co utrzymuję się głównie z dziennikarstwa – tylko nieskrępowaną pasją, z której zrobiliśmy sobie drugi zawód. Więc napiszę jak jest: jest nas na razie mało. Obóz się odbędzie, spokojnie, ale będzie bardziej kameralny niż w zeszłym roku. A wolimy przeżywać to nasze coroczne święto w większej grupie. Szczególnie, że od drugiej edycji mieliśmy zawsze nadkomplet i musieliśmy pod koniec odmawiać (albo proponować noclegi na zewnątrz, Grzesiu, Maciek).

Nigdy nie chcieliśmy zrobić z obozu w Rabce wieloturnusowej, dochodowej machiny ze sztabem trenerów, za co na koniec bodaj III edycji pochwalił nas Piotr z Lublina. Nie mamy problemu, że zaciągnęliśmy kredyt, że zainwestowaliśmy Bóg wie ile (jeśli jest) i że zagląda nam w oczy widmo bankructwa. Spokojnie, nie o to chodzi.

Mamy po prostu zarezerwowanych dla Was kilka pokoi w Willi Gorczańskiej, plan obozu częściowo w komputerze, a częściowo w głowie (nie dopracowaliśmy jeszcze wszystkich szczegółów nocnego biegu na Maciejową i gry terenowej, którą w tym roku zrobimy pierwszy raz). Mamy dla Was pomysły z poprzednich lat i to jacy jesteśmy. MSŻ precyzyjna w ćwiczeniach na każdą grupę mięśniową, a przy tym zorganizowana i konkretna – gdyby nie ona półtoragodzinne treningi trwałyby po cztery godziny. I Staszewskiego lidera z małą charyzmą i przewagą kreatywności nad uporządkowaniem, bo przeze mnie te treningi nie trwają półtorej godziny, a przynajmniej dwie. Mamy dla Was kolonijny luz i dziecięcą szczerość, którą prezentuję choćby tutaj. I mamy przygotowaną przemyślaną pigułę treningową od siły biegowej, ogólnej, wzmacniania mięśni górnej części ciała przez sprawność ogólną, szybkość, przez wycieczki biegowe po Gorcach i nie tylko. W pięknych okolicznościach przyrody.

Z powodu Euro wybrałem z zeszłorocznej dokumentacji trzy zdjęcia z boiska.

Wiemy, że parę osób się waha – jechać do Rabki, czy nie jechać. Przypuszczamy, że o paru osobach nie wiemy. Zachęcamy z powodów, o których wyżej. Ale nie będziemy w stanie czekać z otwartymi ramionami do 22 lipca (młodsi: Google). Mniej więcej za tydzień będziemy musieli odezwać się do pana z Willi Gorczańskiej i oddać mu część zarezerwowanych wcześniej miejsc. Bo inaczej będziemy musieli za te niewykorzystane miejsca zapłacić, a tyle w dziennikarstwie nie płacą, żeby nas było na to stać 😉

Tyle o obozie. Więcej tutaj: ksstaszewscy.pl/oboz. A nasz mail, to: bieganie@ksStaszewscy.pl. Zapraszamy.

A ja się właśnie szykuję do Półmaratonu w Radomiu. Niestety ma być 27 stopni, ale prognozy podawane z tygodniowym wyprzedzeniem potrafią się zmienić. Na to nie mam wpływu.

Mam wpływ na swoją formę. Gdyby parametry mogły biegać, to już dziś wypisałbym sobie dyplom. Przyspieszenie do 5:15 dało zdumiewające efekty. Muszę przy tym tempie na długim wybieganiu walczyć o tętno 140 (bo co i raz jest 139). Przy pierwszozakresowym u mnie 150 biegam po 5:00 albo szybciej. Bieg zmienny (tak, pamiętam, od kogo się nauczyłem tego środka treningowego) nie sprawił mi żadnego problemu, odcinki progowe, które nie chciały być zazwyczaj szybsze niż 4:10, wychodziły po 3:55-4:00. A nawet tempo interwałowe zbliżyło się do tego, które wynika z tabel Danielsa. No i ustanowiłem niechcący rekord tygodniowego kilometrażu – 81 km.

Radom, miejsce w którym – dla mnie – wykluwała się wolna Polska i narodził się KOR (młodsi: google). Będę tam w niedzielę walczył.

A że dawno nie było konkursu – obstawiamy czas Staszewskiego. Kto pomyli się o najmniej sekund wygrywa do wyboru: płytę Maanamu (winyl) podarowaną mi osobiście przez Korę przy reporterskim spotkaniu (bez podpisu, bo jest zafoliowana) albo miesięczny plan treningowy (można go też komuś podarować) od Staszewskiego. Obstawiamy do godziny 23:59 w sobotę. Jeśli dwie osoby wygrają ex aequo, zwycięzcą zostaje ta, która obstawi czas pierwsza.

Szwedzi jednak wyciągnęli na remis. Chyba niesłusznie, z gry zwycięstwo bardziej należało się Irlandczykom.