mama – 4 grudnia 2007 – KS Staszewscy

Bieg po zdrowie – o Tomaszu Hopferze możecie przeczytać w grudniowym numerze Biegania, już jest chyba w sprzedaży. A ja dziś chciałbym rzucić hasło Bieg po życie i opowiedzieć wam o swojej mamie. Po wojnie została sama z dwójką młodszych braci. Kiedy jej rodzice umarli miała coś koło 19 lat. Przełom lat 40. i 50. ubiegłego wieku, odbudowa kraju, czyny społeczne, mama musiała być chyba wtedy pełna energii, była drużynową w ZHP. Ale nie dziwcie się, że nie uprawiała sportu, że paliła mnóstwo papierosów, że zachorowała na nadciśnienie, że go nie zdołała wyleczyć i umarła, kiedy miała 50 lat, a ja byłem dziesięcioletnim chłopcem. Odziedziczyłem po mamie pewnie parę dobrych rzeczy oraz skłoność do nadciśnienia. A wiecie, jakie jest najlepsze lekarstwo na nadciśnienie? Wysiłki aerobowe. Długotrwałe bieganie, jazda na rowerze. Nie siłownia, gdzie człowiek spina się na maksa, serce wariuje na moment, a potem dochodzi do siebie. Tylko łagodne przyspieszenie silnika, wrzucenie go na wyższe obroty. Myślę, że mój organizm wiedział o tym, zanim wyczytałem to w książkach. I dlatego tak się nakręcił na bieganie. Wymyślił sobie Bieg po Życie. Organizm wie co robić, żeby się ratować. Nigdy nie pociągała mnie nikotyna, nigdy nie solę frytek, nawet jajko zwykle zjadam bez soli. A to dwa czynniki podnoszące ciśnienie. Do niedzieli przechodziłem roztrenowanie. I jakby częściej zaczęły się te upiorne bóle głowy. Moja Sportowa Żona, która ma pamięć jak komputer najnowszej generacji pamięta, że ubiegłej jesieni, kiedy na parę tygodni odwiesiłem buty sportowe na kołek było to samo. W niedzielę zmierzyłem sobie ciśnienie (kupiłem niedawno ciśnieniomierz trochę dla ojca po udarze, trochę dla siebie – wychodzi na to, że ojciec ma zwykle lepsze ciśnienie ode mnie). I wynik dotąd balansujący na granicy nadciśnienia, trochę mnie przestraszył. 155/120. Stałem tak i myślałem o mamie, dlatego dziś wam o niej opowiedziałem. I nie mogłem się już doczekać prawdziwego biegania. Zwłaszcza, kiedy MSŻ wyszukała w internecie, że pół godziny biegu obniża ciśnienie o 3 mm/Hg. Dziś zbiłem ciśnienie o ponad 12 punktów. Umówiliśmy się tak: MSŻ jedzie do pracy i zabiera worek z moim ubraniem oraz zeszytem z notatkami. Po zajęciach przejeżdża koło gazety, więc o 9.50 podrzuca mi worek do pracy. A ja rano odprowadziłem córkę przedszkolaka do ochronki i o 8.05 ruszyłem w dresie na półtoragodzinne wybieganie. Najpierw przez Ursynów do Lasu Kabackiego (4 km, bo naokoło), potem 6 km w lesie, stamtąd na dół do Powsina i wzdłuż Wisłostrady do gazety. Zrobiłem kiedyś tę trasę w równe 1:30. Ale to było w innym momencie cyklu rocznego. W szybszym momencie. O 9.35 minąłem Wilanów i miałem jeszcze ok. 6 km do gazety. Przewidywane spóźnienie do MSŻ 15 minut. MSŻ takich spóźnień nie darowuje. U niej wszystko musi być szybko i na czas. Ciśnienie, jak przypuszczam, skoczyło mi do góry. I wtedy zdarzył się cud. Może Polska po rządach PiS-u rzeczywiście zmienia twarz na przyjazną? Z przeciwka szedł uśmiechnięty młody człowiek i bawił się telefonem komórkowym. Podleciałem do niego w moim dresiarskim dresie i poprosiłem, czy da mi zadzwonić do żony na 15 sekund. I wyobrażacie sobie, co? Uśmiechnął się i dał. MSŻ zostawiła mi ciuchy na recepcji, a ciśnienie wróciło do normy �

Archiwum Bloga StaszewskiBiega (2009 - 2016)

mama – 4 grudnia 2007

Nie ma możliwości dodania komentarzy do Archium Bloga.

Zapraszam do komentowania nowych wpisów ksstaszewscy.pl/blog/.