rowerek – 23 sierpnia 2007

Dziś 14 kilometrów. Ale nie uwierzycie jakie to osiągnięcie. Nie dla mnie. Czwartek to z reguły dzień bez biegania. Odpoczynek, bo człowiek nie jest maszyną i musi się regenerować. Biegacze często o tym zapominają, nawet ci już trochę obiegani. No powiedz, nie zdarzało ci się pomyśleć: stracony dzień. Albo że robiąc dzień przerwy sobie odpuszczasz. A tak trzeba. Znam ludzi, którzy biegają sześć razy w tygodniu, ale myślę, że to dobre, jak ma się w nogach już sporo kilometrów, a w kalendarzu jeszcze mało lat. Te warunki z reguły się wykluczają, więc doradzałbym wszystkim robić przynajmniej dwa dni przerwy w biegowym tygodniu. Dzień bez biegania to zazwyczaj dzień z badmintonem z Moją Sportową Żoną lub inną rekreacją rodzinną. Niestety dziś nic z tego, bo nie zakopaliśmy jeszcze z MSŻ topora wojennego. Zaraz mamy drugą rundę rokowań pokojowych, jak córka przedszkolak pójdzie spać. A córka przedszkolak uśnie zapewne błyskawicznie, bo dziś dokonała rzeczy niesamowitej. Jeszcze w ten poniedziałek, jak MSŻ powiedziała jej, że tatuś po pracy wyjdzie z nią na rower, to próbowała się schować po łóżko. Bo poprzednia lekcja nauki na rowerku, gdzieś na początku sierpnia polegała na tym, że córka przedszkolak próbowała jechać leżąc na prawym boku, a ja próbowałem jej wytłumaczyć, że nie mogę przez całe życie podtrzymywać ją za kij. Poniedziałkowa jazda wypadła świetnie. We wtorek było o kolejne niebo lepiej, wyrzuciliśmy kij. Wczoraj MSŻ nauczyła córkę przedszkolaka ruszać samemu (nawet nie zdajecie sobie sprawy z tego, jaki to problem). A dziś rano przejechała się z nią na basen w Powsinie (częściowo metrem) zaliczając 6 km. Nie byłbym sobą, gdyby w tej sytuacji nie odezwały się we mnie ojcowskie i zarazem maratońskie ambicje. Skończyłem po 17. pracę i zaproponowałem córce przedszkolakowi wyjście na piłkę itp. zabawy ruchowe. A córka przedszkolak spojrzała tylko jak kotek ze Shrecka (dziś rano oglądałem trzecią część z córką gimnazjalistką) i powiedziała, że chce na rowerek. Taki zapał cieszy jak jasna cholera. W ogóle jak ludzie robią coś sportowego z zapałem, to mi aż serce rośnie. Jeśli ktoś pisze tu pod blogiem, że zaczął biegać, bo Polska Biega, to mi policzki płoną z emocji. Jak córka przedszkolak dojeżdża 3 km do Lasu Kabackiego, nie chce stawać tylko dojechać do końca lasu – to się rozpalam z radości. Przejechaliśmy sześć i pół kilometra po pętli kabackiej próbując ścigać się ze znajomymi i nieznajomymi biegaczami. I z drugiej strony przez Ursynów do domu. Razem – 14 km plus poranne 6. Nie wiem, jak to przeliczyć na dorosłą miarę, ale 20 km na rowerze zrobione przez pięciolatkę, to chyba jest coś. Sportowe nasienie. �

Archiwum Bloga StaszewskiBiega (2009 - 2016)

rowerek – 23 sierpnia 2007

Nie ma możliwości dodania komentarzy do Archium Bloga.

Zapraszam do komentowania nowych wpisów ksstaszewscy.pl/blog/.