run – 7 października 2007

Run Warsaw widzieliście pewnie w telewizji. Rzeka zielonych ludzików płynęła po mieście. Ja też i córka licealistka również. Nie będę wam pisał o tym, co wszyscy wiedzieli. Z samej imprezy chciałbym tylko odnotować, że miałem czas 18:13 na 5 km, z czego się najpierw ucieszyłem, bo to życiówka na atestowanej trasie, a potem już nie do końca, bo okazało się, że życiówka o jedną sekundę lepsza od poprzedniej uzyskanej w styczniu przed trzema laty tuż po tym, jak poznałem Moją Sportową Żonę i nagle wszystkie wyniki poprawiły mi się o dwie ligi. Wynik 18:13 nie jest zły, ale też żadna rewelacja. Jaki czas miała córka licealistka nie wiadomo, gdyż nie miała zegarka. A Nike nie podał jeszcze wyników z chipów. To zresztą trochę wiocha, bo fajnie, że ludzi w Warszawie pobiegło tyle, co w Run Berlin, ale w Berlinie np. wyniki z maratonu podawane są w trakcie! Są nawet wyniki z półmetka, kiedy ludzie jeszcze biegną. A u nas zapadł zmierzch, a wyniki dojrzewają. Największe przeżycie związane z Run Warsaw miało dla mnie miejsce w piątek rano. Pisałem już, ale przypomnę, że mieliśmy rywalizację z telewizją i pewnym radiem, które niestety nadaje tak plastikową muzykę, że nazwa nie może mi przejść przez gardło. Rywalizacja dotyczyła, kto przez miesiąc przed Run Warsaw przebiegnie więcej kilometrów. Tu się pochwalę, bo jeszcze raz spojrzałem na sprzęt: przebiegłem przez ostatni miesiąc 450 km. Dla mnie bomba. Pierwszy raz w życiu mi się to zdarzyło, mam nadzieję, że nie ostatni. W czwartek już było wiadomo, że nie rywalizujemy już raczej z państwową telewizją ani plastikowym radiem, bo oni mieli na liczniku ok. 300 km, a my ponad 900 (we czterech). I zaczął nas kusić tysiąc. Wieczorem już wiedzieliśmy: do tysiąca brakuje 70 km. I musimy to dokręcić do południa w piątek. Co to się działo. Kiedy ja świętowałem bajczną czterdziestkę z MSŻ, Michał z Gazety rozsyłał nam mobilizujące maile czerwoną czcionką. Ja byłem umówiony na ostatni trening przed Run Warsaw z biegającym szefem, chcieliśmy zrobić parę 400-metrówek w tempie startowym na Agrykoli. Najpierw miało być o 13., ale przełożyliśmy na 10, żeby zdążyć to doliczyć. Zrobiłem oszacowanie i wyszło mi, że nie dajemy rady. Byłem umówiony na rozmowę z pewną biegaczką na Pradze (Grochowska) czyli po drugiej stronie Wisły na 8.30. Więc po siódmej wsiadłem w samochód – i w drodze jeszcze wysłałem całej naszej ekipie mobilizujące esemesy, taki byłem podjarany – zawiozłem go pod Gazetę i pobiegłem na spotkanie zaliczając ok. 7 km. Potem 5 km i już byłem na Agrykoli. Tam na ścieżce biegowej firmy-bogini spotkałem Michała, który od godziny z kawałkiem nabił już 12 km. Zaczęliśmy dokręcać razem, za chwilę zjawił się biegający szef. Więc we trzech do łazienek. Czwarty z nas, Jacek, kręcił kółka koło swojego domu, wiedzieliśmy, bo zdzwonił się przed wyjściem z Michałem. Czekaliśmy na jego telefon z informacją, ile nabiegał. Michałowi dzwoniła komórka w kieszeni, jakieś biznesy, nawet Kancelaria Prezydenta w związku z galą Nike (czytaj: Nike), którą Michał przygotowywał na niedzielę. Podbiegliśmy na stadion, mieliśmy już z Michałem blisko 20 km w nogach i zaczęliśmy we trzech kręcić szybkie czterystumetrówki przeplatane wolnymi kółeczkami. Potem parę razy obiegliśmy stadion i Michał oświadczył, że właśnie po raz pierwszy przebiegł półmaraton. Zaraz zadzwonił Jacek, zrobił chyba 22 km. Ja miałem już 24, Michał 22, a biegający szef 9. Już można było podskoczyć z radości, ale stwierdziłem, że na wszelki wypadek dobiegnę do redakcji dokręcając ostatnie 3 km. Wpadłem w taki amok, w taki team building, że dla zespołu i dla osiągnięcia wspólnego celu mógłbym dobiec nawet do Lizbony. Ewentualnie dalej, ale to już po palach. Zrobiliśmy 1010 km. Spróbuję namówić Michała, żeby tu jakoś wstawić nasze zdjęcie, które nam wtedy zrobił fotograf Gazety. Zobaczycie jak wygląda zespołowe biegowe szczęście. Endorfiny.pl. �

Archiwum Bloga StaszewskiBiega (2009 - 2016)

run – 7 października 2007

Nie ma możliwości dodania komentarzy do Archium Bloga.

Zapraszam do komentowania nowych wpisów ksstaszewscy.pl/blog/.