wojna – 11 listopada 2007

Święto Niepodległości zamieniło mi się w dzień wojny. A i wynik taki, że nie wiadomo czy się cieszyć, czy płakać. Rano obudziła mnie trema. To dobry znak przed zawodami – organizm się mobilizuje. Śniadanie, picie, ubikacja, picie, wyjazd, picie w drodze. Moja Sportowa Żona z rolkami pojechała na skrzyżowanie Belwederskiej i Gagarina, żeby dołączyć do mnie za stromym zbiegiem z Belwederskiej. Nastrój mieliśmy cudowny, bo w nocy przekonałem się kolejny raz, że Wenus przy MSŻ wysiada. Na starcie znalazłem się wcześnie jak nigdy – 35 minut przed czasem. Spotkałem jednego czytelnika bloga (pozdrawiam), jednego kolegę sprzed lat (pozdrawiam), paru biegowych znajomych (pozdrawiam). O 12:01 ruszyliśmy. Po dwóch kilometrach zorientowałem się, że na wymarzone 34:59 raczej nie ma szans. Bo nie. Ale szedłem na luzie w grupie z szybszymi znajomymi. Stwierdziłem, że się ucieszę z pokonania mocniejszych rywali, a czas jaki będzie, to będzie. Po trzech kilometrach zorientowałem się, że zaraz mogę mieć zupełnie inne problemy. Idiotycznie oszacowałem, kiedy pojawię się na skrzyżowaniu Belwederskiej i Gagarina. I MSŻ na rolkach może jeszcze tam nie być. I wiecie, co się stało dalej? Nie było. Potem się okazało, że zaczęła mnie wypatrywać przy ulicy minutę po moim przebiegnięciu. Nawet widziała w oddali moje jaskrawe (oddalające się) buty, ale nie uwierzyła, że mogę być dobre sześć minut wcześniej niż mówiłem. Concordem przecież nie jestem. Po pięciu kilometrach okazało się, że mocniejsza grupa jednak mi odjeżdża i złamanie 36 minut również może odjechać. Na połówce miałem 18:08. Wtedy przyspieszyłem. Obok mnie biegł Krzysiek, który sunie jak parowóz – tak równo i z takim sapaniem. A ja włączyłem Zatopka czyli tak jak czechosłowacki biegacz wykonywałem interwały. Uciekałem Krzyśkowi goniąc grupkę przed nami, a potem dawałem mu się dogonić. I znów to samo. Tak do dziewiątego kilometra. Tam policzyłem, że na złamanie 36 minut nie mam szans, odpuściłem Krzyśka i biegłem do mety na 95 proc. możliwości. I tych 5 proc. waleczności mi zabrakło. Ostatni skręt i zobaczyłem tuż przed sobą metę. Na stoperze: 35:47. Jezus Maria. Docisnąłem i mam na stoperze 36:01. Cieszyć się? Skoro zabrakło mi 2 sekund do magicznego złamania choćby 36 minut? Oczekiwania miałem zresztą większe. Miesiąc temu taki wynik kupiłbym w ciemno. Ale po tym, jak w połowie października w Kabatach na niepełnej dyszce, za to po gorszej, leśnej nawierzchni zrobiłem 35:22, trudno się do końca ucieszyć z biegu o blisko trzy kwadranse gorszego. A z drugiej strony – moja dotychczasowa życiówka na atestowanych 10 km była o blisko minutę gorsza. A wynik z dziesiątki w Poznaniu w marcu tego roku – gorszy o równe 59 sekund. Czyli jednak czegoś się dopracowałem. I miejsce ładne (właśnie sprawdziłem) – 30 na 2403 osoby na mecie. W górnych dwóch procentach, to jak biegowe świadectwo Mensy (tzw. górne 5 proc.) z wyróżnieniem. Na razie mam większe zmartwienia. MSŻ, kiedy dotarła do Wilanowa chciała mnie obedrzeć ze skóry. Nie dziwię się jej, bo na ten wspólny bieg rolkowo/biegowy szykowaliśmy się od wielu tygodni, sprawdzaliśmy prognozy pogody. Pewnie to jej mi zabrakło do poprawienia wyniku o te dwie idiotyczne sekundy. Tyle że to moja wina, ja jej powiedziałem, że będę najwcześniej o 12:19. Jeżeli myślicie, że taka wpadka może wstrząsnąć sportową rodziną, to się mylicie. Prawdziwa wojna zaczęła się dopiero po kolacji. Bo rozmawialiśmy ze sobą i ja uważałem, że wypowiedź MSŻ trwa już zbyt długo i pora na moją kwestię, a MSŻ była zdania, że ona chce kontynuować. Co było dalej pewnie znacie z autopsji. Czuję się teraz okropnie, bieganie mnie nie cieszy. Jak tak dalej pójdzie, to z rozpaczy albo dam sobie spokój ze sportem, albo zacznę trenować po cztery godziny dziennie, żeby się zabiegać na śmierć. To drugie dałoby pewnie niezły efekt treningowy, ale pod warunkiem, że zacznę w grudniu. Na razie miesiąc roztrenowania. Tylko lekkie, przyjemnościowe bieganie. Dla poprawienia nastroju. �

Archiwum Bloga StaszewskiBiega (2009 - 2016)

wojna – 11 listopada 2007

Nie ma możliwości dodania komentarzy do Archium Bloga.

Zapraszam do komentowania nowych wpisów ksstaszewscy.pl/blog/.