Była środa, 4 października, dokładnie tak samo, jak w tym roku. Nie wie, jak długo się rodził, bo przecież nikt tego nie wie, chyba że mu rodzice opowiedzą. Jemu opowiedzieli, że mama miała cesarkę, a potem, że tata odbierając go ze szpitala w beciku (bo wtedy beciki rządziły) pobiegł z nim do taksówki nie patrząc […]
Gdyby „Strzał w Dziesiątkę” był produktem amerykańskiej korporacji eksportującej uśmiechającą pastę do zębów do 140 krajów świata, wyglądałoby to zupełnie inaczej. Czytalibyście, jak Ela zaciska zęby mimo bólu w stopie, a potem ze łzami szczęścia dociera na metę Biegu Niepodległości. A teraz Ela zaciska zęby ze złości albo z żalu, tak się domyślam. I jeśli
Kiedy stoję za metą przewieszony przez barierkę, to zastanawiam się, czy najpierw zwymiotuję ze zmęczenia, czy najpierw się rozpłaczę jak dziecko. – Stary – mówię do siebie – przecież ty pół roku temu chodziłeś o kulach. I trochę w tej emfazie przesadzam, bo o kulach to ja chodziłem osiem miesięcy temu, w styczniu i lutym.
Kiedy w niedzielę za dwie dziewiąta zagrają Mam tak samo jak ty miasto moje a w nim, to wzruszenie chwyci mnie za gardło. Wcześniej będzie mnie trzymało za brzuch i nie pozwoli na zjedzenie takiego śniadania, jakie bym chciał czyli dwóch tysięcy kalorii w węglowodanach złożonych. O dziewiątej ruszę na trasę swojego sześćdziesiątego któregoś maratonu
W sobotę rano Kinga z Sabiną poszły zrobić na plaży siłowe niby-interwały. Ja poszedłem na parkrun, próbę generalną przed Maratonem Warszawskim, i przeżyłem zaskoczenie do kwadratu. A Ola z projektu „Strzał w 10” poszła pierwszy raz w tym sezonie pobiegać nad Wisłą. Sobota rano. Kinga z Sabiną (Moja Sportowa Żona i Ulubiona Szwagierka) są na
Rozpoczynamy nowy projekt: Strzał w Dziesiątkę. Przez dwa miesiące, które zostały do Biegu Niepodległości przygotujemy do startu na 10 km dwie osoby, które dziś nie biegają i dystans 10 km jest dla nich galaktyczną abstrakcją. Dadzą radę? Zanim zobaczycie Olę i Elę, bohaterki Strzału w Dziesiątkę, muszę Wam się zwierzyć z kaca po Krynicy. Jak
Kiedy tu siedzimy, na polanie w Szczawniku – razem z kilkusetosobowym tłumkiem biegaczy – wiemy, że Tomek, Asia i Magda z #szykujsienaKrynice od wielu godzin są już na trasie. I że chyba już przebiegli. Przed chwilą był Tomek – mówi mi nagle ktoś za plecami. To Wojtek, brat Tomka, suportuje go od rana na wszystkich
Walizka już spakowana, butów nie zapomnieliśmy, koszulek też, moje spodenki jeszcze się suszą. Elektronika się ładuje, bo trzeba będzie mieć mnóstwo prądu przy sobie i powietrzny internet pod ręką na wszelki wypadek – na te wszystkie relacje internetowe. No i wytrenowane jest do ostatniej kropli glikogenu. We wtorek z grupą #szykujsienakrynice zrobiliśmy killera. Najpierw 15
Pomożecie? Na razie zdobyłem brązowy medal. To jest dobrze, brawo ja, ale chciałbym zdobyć złoty. Piszę Wam tu od dziesięciu lat, jak trenuję. Jak żyję zresztą też, ale tym razem nie o to chodzi. Jak zwyciężam i jak przegrywam, i jak jest pomiędzy. Teraz jest pomiędzy, a chcę wygrać w Krynicy, w Warszawie. Na Festiwalu
Jaki jest sposób na przebiegnięcie maratonu? Albo poradzenie sobie z kryzysem na innym biegu? Zdradzę, ale za chwilę, bo inaczej pomyślicie, że jestem takim hochsztaplerem, jak autorka tekstu, z którego ma dziś bekę pół internetu. To nie będzie żadna ściema w stylu „rób co trzy dni trzy minuty tabaty i przebiegniesz maraton w trzy godziny”.
