BNP – 29 sierpnia 2007 – KS Staszewscy

Niechcący wyszło mi małe BNP. To mój ulubiony trening. BNP to nie NBP pod rządami prezesa Skrzypka, tylko Bieg z Narastającą Prędkością. Prawdziwe BNP powinno wyglądać mniej więcej tak: kwadrans w I zakresie, pół godziny w II i na koniec kwadrans w III plus trochę truchtu. Zrobię to w przyszłym tygodniu, a dziś było BNP w wersji mini. O 10.45 byłem umówiony na bieganie z gwiazdą. Konkretnie z aktorką o inicjałach OB. W ramach promocji tej formy ruchu udawaliśmy, że trenujemy, a OB nie udawała nawet, że jej to sprawia przyjemność. Efekt będziecie mogli zobaczyć w piątek w papierze, o ile ktoś ma dostęp do papierowej Gazety. Potem byłem poumawiany dalej, więc biegowy dzień musiałem zacząć rano. A że rano jeszcze było śniadanie, jeszcze to i tamto, to nagle zrobiła się dziewiąta z hakiem. Teraz to Moja Sportowa Żona już i tak mnie wytresowała jak mały stoperek (jest chorobliwie punktualna), ale dawniej notorycznie przetracałem minuty i potem na umówioną godzinę pędziłem w ostatniej chwili. Wybiegłem na szybkie pół godziny. Pięć minut łagodnego I zakresu, a potem II zakres. Wiem, bo wziąłem pulsometr. Z braku czasu nie zabrałem odtwarzacza mp3 (Czy ktoś nie wie, gdzie go podziałem? Wiem, że to głupie pytanie, ale kiedyś pomogliście mi na tym blogu znaleźć koło zapasowe w moim Peugeocie.). Więc ustawiłem w pulsometrze opcję, którą nazywam sobie elektrycznym pastuchem. Pulsometr pika jeśli zejdę poniżej 158 uderzeń serca na minutę albo wejdę powyżej 163. Dobiegłem z pastuchem na stadion przy Koncertowej, tam zrobiłem parę kółek. Dziś tempo II zakresu słabsze – 4:30 (minut na kilometr). Czułem, że za mało sobie dałem w kość, więc ostatnie dwa kółka na stadionie zrobiłem z pulsem 170 (III zakres) i w tempie poniżej 4:00. I tak wróciłem pod dom, chociaż nie starczyło mi trochę siły woli, żeby to 170 utrzymywać. Ostatnie trzy minuty przetruchtałem. I cały dzień był potem z górki. A po pracy – podwórko. W badmintona raz wygrała MSŻ, raz ja. Robimy już trochę na naszym podwórku za kulturalno-oświatowych, a raczej sekcję sportową, bo kiedy rozstawiamy siatkę zlatują się dziewczynki pożyczyć zapasowe rakietki albo piłkę do siatkówki (siatkówka jest po badmintonie). To fajne, takie krzewienie kultury fizycznej, że użyję jeszcze jednego peerelowskiego zwrotu. Zastanawialiśmy się tylko z MSŻ, czy te dzieci nie mają w domu żadnej piłki?�

Archiwum Bloga StaszewskiBiega (2009 - 2016)

BNP – 29 sierpnia 2007

Nie ma możliwości dodania komentarzy do Archium Bloga.

Zapraszam do komentowania nowych wpisów ksstaszewscy.pl/blog/.