obóz VII – 16 września 2007

Siódmego dnia mówią że Pan Bóg odpoczywał. Ja wręcz przeciwnie. W siódmym, ostatnim dniu obozu biegowego zrobiłem sobie trzydziestkę. A dokładnie 33 kilometry, wycieczkę do Konstancina i z powrotem plus trochę kręcenia po Ursynowie. Wstałem o siódmej rano, bo uradziilśmy z Moją Sportową Żoną, że idziemy na 11. do kościoła. Przez to dużo myślałem na bieganiu o duchowości. Niektórzy na bieganiu się modlą, odnajdują łączność z Bogiem. Ja nie, bo jakoś trudno mi się zdobyć na szeptanie w głowie modlitw, gdy mam małą nadzieję na istnienie Adresata. Ale kiedy biegłem w I zakresie przez zielone krzaczory pomiędzy Lasem Kabackim a Konstancinem poczułem się jak w świątyni. Jedynej świątyni, której realności jestem pewien: ścian zielonej przyrody, korytarzy milczącej roślinności. Tych traw, drzew, krzewów, które urosną kiedyś na nas, gdy już zgnijemy w ziemi. Bieganie, ta energia, ta faustowska wieczna młodość, ten powrót do przeszłości – to trochę ucieczka przed przemijaniem i gniciem. Taka moc w środku, że kiedy wytrenowany organizm oddycha, to tak bez wysiłku, jakby wszechświat przepływał człowiekowi przez wnętrze. Trzydziestkę zrobiłem łagodniej niż zaleca guru Skarżyński. On pisze, żeby przebiec w I zakresie 10 km, potem 18 km w II (!), a na koniec przetruchtać 2 km. Bałem się tego, bo raz nie za bardzo potrafię zmusić się do 10 km drugiego zakresu, a co dopiero 18. A po drugie bałem się, że ten trening we mnie uderzy, że będę go kończył na ostatnich nogach, co byłoby mało efektywne, osłabiające przed maratonem psychicznie, a także fizycznie, bo do maratonu już tylko tydzień. Więc najpierw zrobiłem 22 km w bardzo łagodnym I zakresie (ok. 5:30 kilometr),potem na 9 km przyspieszyłem do II zakresu (kilometr ok. 4:30), a na koniec zrobiłem sześć przyspieszeń po 25 sekund (tempo ok. 3:45-3:55, więc ciut szybsze od planowanego na maraton) z przerwą 35 sekund w truchcie i na sam koniec osiem minut truchtu. Razem wyszły 33 km zrobione w trzy godziny z symbolicznym hakiem, bo u mnie jak trening ma trwać trzy godziny, to nie może być 2:59. Po mszy pojechaliśmy do świątyni zakupów, gdzie nabyłem sobie marynarkę, bo nie tylko w dresach człowiek chodzi, a dostałem właśnie wierszówkę. Już kiedyś pisałem, ale wytłumaczę się, żebyście nie mieli mnie za buraka: unikam jak diabeł święconej wody chodzenia w niedzielę do marketu, ale jeśli na dwudniowe zakupy odzieżowe mieliśmy czas tylko w sobotę i niedzielę, to nie wyrzucam sobie tego. Marynarka fajna, w kratę. Popołudnie spędziliśmy na placu zabaw na Bemowie (taki fajny, cały z piachu). Córka przedszkolak biegała z innymi dziećmi po konstrukcjach, a my trochę gadaliśmy, a trochę wystawialiśmy twarze do słońca, którego w ten weekend meteorolodzy nie przewidzieli. A żeby nie było za nudno, poodbijaliśmy piłkę siatkową na rekord. Stary rekord wynosił 50, MSŻ mi powiedziała, bo nie mogłem zapamiętać tej liczby, gdyż była dla mnie za trudna. Na szczęście ustanowiliśmy nowy, bardzo łatwy do zapamiętania: 69. �

Archiwum Bloga StaszewskiBiega (2009 - 2016)

obóz VII – 16 września 2007

Nie ma możliwości dodania komentarzy do Archium Bloga.

Zapraszam do komentowania nowych wpisów ksstaszewscy.pl/blog/.