winda – 12 lutego 2008 – KS Staszewscy

Dziś miałem kilka treningów: na stadionie, w drodze na parking i dwa przy windzie. Trening niejedno ma imię. Na stadion pobiegłem z rana, przed pracą. Zrobiłem cztery interwały – pięć minut szybkiego biegu, dwie minuty truchtu. Wszystko obudowane paroma minutami truchtania przed i po, więc wyszło ponad pół godziny. Tempo niezłe – sprawdziłem sobie na stadionie, kilometr wychodził w 3:55-4:00. Czyli tempo, w jakim chciałbym przebiec maraton. Na szybsze interwały (w wymarzonym tempie biegu na 10 km – czyli ok. 3:30 kilometr) przyjdzie jeszcze czas. Samopoczucie świetne. Pół godziny treningu to nie jest dużo. Ale uważam, że dla higieny psychicznej potrzebne jest takie krótsze bieganie. To tak jak z jedzeniem, powinno się odejść od stołu z lekkim niedosytem, przynajmniej tak powtarzał mój ojciec po rodzinnych wigiliach rozpinając pasek z przeżarcia. Dobiegłem do domu, a tu winda na jedenastym piętrze. Zjeżdża przez minutę, więc nacisnąłem guzik i zacząłem rozciąganie. Przepychanie ściany, żeby rozciągnąć łydkę. Głęboki skłon przytrzymany przez 20 sekund – na ścięgna podkolanowe. Winda przyjechała. W trakcie jazdy do góry – stanie na jednej nodze, naciąganie czworogłowego uda. Na górze przysiad z kolanami szeroko i rozpychamy kolana łokciami naciągając przywodziciele. I koniec ze sztywnością. Przed południem miałem spotkanie służbowe nieopodal Galerii Mokotów. Zostawiłem tam samochód i podbiegłem lekkim truchtem (bo chodzić nie potrafię, pisałem kiedyś) do biurowca, ze dwie minutki obok. Doradca finansowy doradzał za moim pośrednictwem czytelnikom. Przesłanie: jesteś młody inwestuj w akcje, starszy – w obligacje. I powrót do samochodu. Przypomniało mi się ćwiczenie trenera R. – w miarę szybki bieg na wyprostowanych kolanach. Tak, żeby odpychać się od ziemi tylko przy pomocy stawu skokowego. Dom, winda znów na samej górze. Okazja, żeby znów popracować nad stawem skokowym. Raz – gwałtownie wznosimy się na palcach do góry. Dwa, trzy, cztery – stopniowo i niezbyt szybko opuszczamy pięty. Raz – ciach do góry. Itd. Winda to też dobre miejsce do treningów. A dziś widziałem taką scenę: ulicą Rzymowskiego jedzie straż pożarna na sygnale, samochody się rozjeżdżają, puszczają dzielnych strażaków. Czerwony wóz podjeżdża do kładki nad ulicą, a tam w przezroczystej windzie na górze stoi uwięziona matka z wózkiem. Wóz stoi, światła mu na dachu migają, strażacy wyskakują na ratunek kobiecie. Rozumiem, to nic przyjemnego być zamkniętym w windzie. Ale ten alert służb ratunkowych. Czy to nie jest jakaś groteska Unii Europejskiej? Teraz Moja Sportowa Żona wzmacnia na zajęciach mieszkanki Ursynowa, córka przedszkolak ogląda bajkę i woła jeść. Idę do kuchni, jak się będzie gotowała parówka to znów sobie zrobię trening stawu skokowego – kilkanaście wznosów na palcach. �

Archiwum Bloga StaszewskiBiega (2009 - 2016)

winda – 12 lutego 2008

Nie ma możliwości dodania komentarzy do Archium Bloga.

Zapraszam do komentowania nowych wpisów ksstaszewscy.pl/blog/.