Mistrzostwa Świata w Grach na Stadionie

Miał jedno kółko do końca, złoty chłopak, podobno rozrywkowy. Zahaczył motorem o koło rywala, poleciał na bandę i rdzeń przerwany. Może zostać paraolimpijczykiem jak Rafał Wilk, były żużlowiec, dziś kolarz ręczny, jak o sobie pisze.

O tym piszę w tym tygodniu. Temat sportowy, bo Staszewski się redakcji ze sportem kojarzy. Ale przecież to nie będzie o sporcie, tylko o ryzyku, igraniu, przesuwaniu granicy lęku i gejzerach adrenaliny. Tak wynika z tekstów, które przeczytałem, jutro zaczynam rozmowy z największymi żużlowcami, to się dowiem.

Pamiętacie to – są tylko trzy prawdziwe dyscypliny sportowe: alpinizm, wyścigi samochodowe i walki byków, reszta to gry. Jest w tym amerykańska poza, ale jest i ta myśl, że sport jest wtedy, kiedy jest realne ryzyko. Trudno się z tym w XXI wieku zgadzać, bo jeśli być konsekwentnym, trzeba by uznać, że są jeszcze inne sporty: walki gladiatorów, pojedynki rewolwerowców i turnieje rycerskie.

Ale jeśli chcemy być konsekwentni, to za 100 lat oficjalne federacje żużla, Formuły 1, a może też i bosku zostaną rozwiązane. Boks przetrwa w podziemnym kręgu (wiecie, że jest fajny audiobook czytany przez Szyca?). A wyścigi samochodowe i motocyklowe będą się odbywały na tajnych podziemnych torach w nieczynnych kopalniach węgla kamiennego. Kopalnie pozamykają, bo będziemy całą energię czerpać ze słońca.

Słońce grzeje tak, że ciepłolubnym umila życie (naprawdę jestem szczęśliwy w tym piekarniku), ale utrudnia treningi. Wisła wyschła. Robiłem w czwartek dwugodzinne wybieganie, zagubiłem się, więc wyszło z 20 minut więcej i pobiegłem sobie nad Wisłę, bo po co oglądać w suszę telewizji, skoro można na żywo.

W telewizji lecą Mistrzostwa Świata w Grach na Stadionie. Przez te chińskie godziny przelatują trochę obok. Widziałem w niedzielę rzut Fajdka zanim wyszliśmy na obiad i do ojca.prl, ale już konkursu Majewskiego nie śledziłem dokładnie. Zauważyłem tylko, że czarnoskóry Jamajczyk był wysoko, sprawdziłem sobie teraz, że zdobył brąz. Jamajczycy w kuli? Albo Kenijczycy wygrywający półfinały 400 m przez płotki? Kibicuję im, bo to nowe, świeże, ciekawe.

Gorzej z biegiem na 10 tys. m. Nie obejrzałem do końca, gdzieś musiałem wyjść. A szkoda, bo dwaj odróżnialni dla mnie zawodnicy liczyli się w grze. Mo Farah wyróżniający się brytyjską koszulką wygrał, a Gallen Rupp wyróżniający się jasną skórą był wysoko.

Nie wiem, jak to napisać w XXI wieku jeśli jest się liberalnym demokratą z dużego europejskiego kraju, ale biegi długie na dominacji czarnych biegaczy strasznie tracą na atrakcyjności. Jestem za pełnym szacunkiem, równouprawnieniem nie tylko ogólnoświatowym, ale wręcz kosmicznym – ale nie jestem w stanie uważać, że wyścig, w którym ściga się 11 tys. czarnoskórych biegaczy, a na koniec wygrywa czarnoskóry biegacz jest równie atrakcyjny jak rywalizacja ramię w ramię wszystkich olimpijskich kółek. A coś takiego było chyba w maratonie, którego nie widziałem, bo był rozgrywany w ciemnej nocy czasu europejskiego.

Zbliżają się jesienne maratony. Oby nie upalne. Ja mam już plan startów. Najpierw 34 kilometry na Festiwalu Biegowym w Krynicy, z którym znów sobie partnerujemy (dostaniecie w tym roku do pakietów ulotki Kancelarii), to będzie mój trening siłowo-wytrzymałościowy. Potem Warszawę z Biegaczką Sabiną (!) na czas 4:14-4:24, to będzie moje długie wybieganie. A 17 października Maraton Kampinoski, tam powalczę.

Hemingway powiedziałby, że to gra terenowa.