Psy wyłażą z książek Stasiuka, tych, w których jeździ się 30-letnim volkswagenem po drogach między Bałkanami a Słowianami. Wałęsają się w opowieściach znajomych o Rumunii, Albanii i całym tym leżącym na południu Wschodzie. Nigdy nie miałem odwagi i wiedzy, żeby zorganizować sobie wakacje jak z blogów podróżniczych. Wiec jesteśmy na Korfu razem z tysiącem klientów tego […]
Ten moment, kiedy wychodzisz z ważnej rozmowy, na którą ubrałeś się nawet w koszulę, bo ta koszula może zmienić twoje życie, więc wychodzisz, idziesz do toalety przebrać się w strój biegowy, bo zaplanowałeś sobie długie wybieganie na trasie Marszałowska-Kabaty (pół miasta), więc zakładasz biegową koszulkę i patrzysz, że nie zabrałeś ze sobą spodenek biegowych. KS
Kuba, szacun. Szukaliśmy do projektu #szykujsienakrynice ludzi, którzy będą chętni do opowiadania o sobie, ale Kuba zaskoczył mnie na wtorkowym treningu swoją otwartością. Mieliśmy porozmawiać o jego nieoczekiwanej życiówce w Legionowie – 40:45 – a rozmowa odpłynęła w stronę życia. Bo trening to jedno, a życie to życie. Najpierw o treningu. Grupa #szykujsienakrynice (kojarzycie projekt,
Dobiega do mnie chyba na szóstym kilometrze. Dobrze nam się trzyma tempo. Zagajenie jest standardowe: na ile biegniesz. Bo wszyscy wystartowaliśmy razem: maraton, półmaraton i dziesiątka (z haczykiem, dokładniej 10,6 km). Biegnie na dychę. Drugi raz w życiu, raz biegł na stadionie miał 42 minuty, dzisiaj chciałby złamać 45. Nie uda się – orzekam jak
Chciałem raz nawet wyznaczyć nowy szlak turystyczny, literki KS na drzewie. Żebyśmy mogli pobiec logiczną, dobrze oznaczoną trasą trochę powyżej schroniska na Maciejowej. Ale zanim dotarłem z tą fantazją do fazy planów zagubiłem się na tej trasie, a w końcu znalazłem się koło opuszczonej bacówki przy szlaku i znów wiedziałem, gdzie jestem. Albo chcieliśmy zmienić
Przygotowania do startu docelowego są jak pałac kultury (fizycznej). Ciągle dłubiemy przy fundamentach, żeby potem wystrzelić z formą na Festiwal Biegowy w Krynicy. Z naszą grupką #szykujsienakrynice (zakręcona czwórka, która przygotowuje się do startu w Festiwalu Biegowym) mieliśmy we wtorek kros. Naprawdę nie mówcie, że nie da się na Mazowszu przygotowywać do biegów górskich. Najpierw
Nie godzę się na taką pięćdziesiątkę. Że będę biegał, jak biegają dziady. Wolniej niż ja, ten prawdziwy, ten który się nie zgadza, który trenuje jak koń pociągowy, który zaraz ruszy na półtoragodzinne wybieganie na dystansie praca-dom. W sobotę pobiegłem w Biegu Krutyni. Pierwszy poważny start po operacji łąkotki. Miałem być już w swojej formie, a
Kto jest osłem? Dziś rano ja byłem osłem na bank. Miałem zrobić półgodzinne rozbieganie przed startem w Biegu Krutyni. I do piątego kilometra szło dobrze. Nie znalazłem wprawdzie ślicznego jeziorka. Ale mam fotę sprzed roku. A potem dotarłem do leśnego skrzyżowania. Na linku z Garmina widać, jak próbuje jednej drogi, drugiej i… dokładam sobie
Opowiem Wam o Michale. I postaram zrobić się to takim reportażem, żebyście nie zauważyli, że poprzez historię człowieka mówię o motywacji w bieganiu. O dobrej ambicji, która przynosi dobre efekty. Michał pierwszy raz przyjechał do nas na Obóz Biegowy w Rabce chyba cztery lata temu. Przez pięć dni wytwarza się braterstwo potu – bo na
Domowy obóz biegowy, no prawie obóz – tak wyglądał mój ostatni tydzień. Bo facet, jak biegasz piątkę w 20:59 i się z tego cieszysz, to puknij się w czerep, puknij się w zoperowane kolano, puknij się w Garmina. Tak było w poprzednią sobotę, puknąłem się w to wszystko i stwierdziłem, że dość tego. Treningi były
